«Mα μπροστά μου, ορθωμένη από τη βία
του χαλκά και της άμοιρης στοργής
της,
δεν έβλεπα άλλο απ' την τρανήν
αρκούδα
με τις γαλάζιες χάντρες στο κεφάλι,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του κόσμου, τωρινού και περασμένου,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του πόνου του πανάρχαιου, οπ' ακόμα
δεν του πληρώθη απ' τους θνητούς
αιώνες
ο φόρος της ψυχής.
Tι ετούτη ακόμα
ήταν κ' είναι στον Άδη.
Kαι σκυμμένο
το κεφάλι μου κράτησα ολοένα,
καθώς στο ντέφι μέσα έριχνα,
σκλάβος
κ' εγώ του κόσμου, μια δραχμή.
Mα ως, τέλος,
ο Aτσίγγανος ξεμάκρυνε, τραβώντας
ξανά τις δυο αργοβάδιστες αρκούδες,
και χάθηκε στο μούχρωμα, η καρδιά
μου
με σήκωσε να ξαναπάρω πάλι
το δρόμον οπού τέλειωνε στα ρείπια
του Iερού της Ψυχής, στην Eλευσίνα.
K' η καρδιά μου, ως εβάδιζα,
βογκούσε:
"Θά 'ρτει τάχα ποτέ, θε νά
'ρτει η ώρα
που η ψυχή τής αρκούδας και του
Γύφτου,
κ' η ψυχή μου, που Mυημένη τηνε
κράζω,
θα γιορτάσουν μαζί;"
Kι ως προχωρούσα,
και βράδιαζε, ξανάνιωσα απ' την
ίδια
πληγή, που η μοίρα μ' άνοιξε, το
σκότος
να μπαίνει ορμητικά μες στην καρδιά
μου,
καθώς από ραγισματιάν αιφνίδια
μπαίνει
το κύμα σε καράβι που ολοένα
βουλιάζει. Kι όμως τέτοια ως να
διψούσε
πλημμύραν η καρδιά μου, σα βυθίστη
ως να πνίγηκε ακέρια στα σκοτάδια,
σα βυθίστηκε ακέρια στα σκοτάδια,
ένα μούρμουρο απλώθη απάνωθέ μου,
ένα μούρμουρο,
κ' έμοιαζ' έλεε:
"Θά 'ρτει."»
(Άγγελος Σικελιανός, «Ιερά Οδός»)
Ήρθε
η ώρα που πληρώθηκε ο φόρος της ψυχής, ο πόνος των αιώνων, ο θάνατος, ο έσχατος
εχθρός, ο σκλαβωτής της ύπαρξης, αυτός που σου λέει «πρόλαβε να ζήσεις όπως
μπορείς, γιατί θα πεθάνεις και θα σε καταπιώ», «σκλάβωσε, για να μη σε
σκλαβώσουν», «πάρε για να μη σου πάρουν», «νίκησε με κάθε τρόπο για να μη σε
νικήσουν», «μη σε νοιάζει αν τους πονέσεις, γιατί είναι προτιμότερο να μη σε
πονέσουν». Πλήρωσε για όλους μας Εκείνος που έδωσε την ψυχή Του λύτρον αντί
πολλών, όχι στον Θεό, αλλά στον άνθρωπο, σε εσένα, σε εμένα, στον κόσμο όλο,
για να δείξει ότι αφού ανέβηκε στον Σταυρό, έπαθε, σκλαβώθηκε εκούσια στον
θάνατο, ήρθε η ώρα που αναστήθηκε για να ελευθερώσει την εικόνα του Θεού,
εσένα, εμένα, τον καθένα.
Η ελευθερία είναι δικιά μας πάλι. Τη στερήσαμε από Εκείνον, μα μας την επέστρεψε. Ότι ο θάνατος δεν μπορεί να νικήσει την Αγάπη.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
3 Μαΐου 2024
Μεγάλη Παρασκευή
