Σε χρόνους στους οποίους δεσπόζει η λύπη, ενώ η χαρά ταυτίζεται με την ευχαρίστηση που νιώθει ο άνθρωπος από την ικανοποίηση των επιθυμιών του, η Εκκλησία επιμένει, προβάλλοντας το πρόσωπο της Παναγίας, να μιλά για εκείνο το πρόσωπο διά του οποίου η χαρά εξέλαμψε στον κόσμο, διότι η Παναγία είπε το μεγάλο ΝΑΙ στην κλήση του Θεού να εκπροσωπήσει την ανθρωπότητα στο μυστήριο της ενανθρώπησης του Μονογενούς Υιού και Λόγου του. Και είναι αυτό το γεγονός το βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα της χαράς την οποία οι άνθρωποι επιζητούμε. Δεν είναι κατάσταση η χαρά, αλλά πρόσωπο. Δεν είναι αποτέλεσμα η χαρά, αλλά κοινωνία με Αυτόν που είναι η χαρά. Δεν χαιρόμαστε επειδή πετυχαίνουμε έναν σκοπό, επειδή βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, επειδή οι άλλοι αναγνωρίζουν τις επιτυχίες και την πρόοδό μας, αλλά χαιρόμαστε επειδή συναντούμε στην ζωή μας Αυτόν που η παρουσία Του είναι η εμπειρία της χαράς. Μας αγαπά ο Θεός και γι' αυτό έγινε άνθρωπος. Μας αγαπά ο Θεός, ακόμη και στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής μας, ακόμη κι εκεί που νιώθουμε απελπισία. Μας αγαπά ο Θεός, παρότι εμείς αμαρτάνουμε, αποτυγχάνουμε να ανταποκριθούμε στην αγάπη Του, αδιαφορούμε για τις εντολές Του ή τις προσαρμόζουμε στα δικά μας θέλω, τηρώντας αυτές που μοιάζουν εύκολες και αρνούμενοι τα σημαντικότερα, την αγάπη για Εκείνον και τον πλησίον, την συγχώρηση, την έξοδο από την προτεραιότητα του "εγώ", την συνάντηση με Εκείνον και τον πλησίον στην Εκκλησία.
Και ήταν η Παναγία πρώτη εκείνη που βίωσε την κοινωνία με την πάντων χαρά, τον
Χριστό ως την αλήθεια και ζωή. Και έκανε να σβήσει μία κατάρα την οποία ζούσε
και ζει η ανθρωπότητα: αυτή της αυτοθέωσης, της χρήσης του μεγάλου δώρου που
έχουμε όλοι οι άνθρωποι ως εικόνες του Θεού στις ψυχές μας, την ελευθερία, όχι
για να συναντούμε τον Θεό και τον συνάνθρωπο, να μοιραζόμαστε την αγάπη, να
συμπορευόμαστε με ταπεινότητα και υπομονή, αλλά για να υποτάσσουμε, να
εξουσιάζουμε, να χρησιμοποιούμε, να αυτοδικαιωνόμαστε, να εκπληρώνουμε το
θέλημά μας και μόνο αυτό, καταστάσεις που γεννούν θάνατο και καθιστούν την
όποια χαρά εντελώς πρόσκαιρη. Αυτή η κατάρα που συνοδεύει την ανθρωπότητα από
την αρχή της εμφάνισής της στην γη, ακριβώς διότι πλασθήκαμε ελεύθεροι ακόμη
και να βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση του Θεού, διαλύεται, εκλείπει χάρις στο
πρόσωπο της Παναγίας. Διότι εκείνη, εκπροσωπώντας πάλι όλη την
ανθρωπότητα, έρχεται να δείξει σε όλους μας ότι είναι εφικτό να υπακούσουμε, να
ταπεινωθούμε, να μην κρυφτούμε μπροστά στον Θεό, αλλά να αφεθούμε στην αγάπη
Του και στις εντολές Του με όλη μας την καρδιά.
Το βιβλίο αυτό είναι μία καταγραφή σκέψεων, ομιλιών, προσεγγίσεων του προσώπου της Παναγίας μέσα από την ακολουθία των Χαιρετισμών, καθόλη την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι ένα βιβλίο αγάπης προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Μάνας εν ουρανώ για όλες και όλους. Είναι ένα βιβλίο χαράς, την οποία θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας. Χαρά διότι ο Θεός μας αγαπά. Χαρά διότι ήρθε στον κόσμο και έγινε άνθρωπος διά μέσου της Παναγίας, της δικής μας εκπροσώπου σ' Αυτόν. Είναι ένα βιβλίο που θέλει να μιλήσει για την επικαιρότητα του προσώπου της Θεοτόκου στους καιρούς μας, να παρουσιάσει τα μηνύματά της με ένα λόγο όσο το δυνατόν πιο σύγχρονο. Ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε να βοηθήσει τον αναγνώστη να νιώσει λίγη από αυτή τη χαρά που εμείς νιώθουμε κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά στην εικόνα της, στον ναό των Αγίων Πάντων και αλλού, για να βγει μέσα από την ψυχή μας το "Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε", το "Χαίρε η Μήτηρ της Ζωής", "Χαίρε η Μήτηρ όλων μας". Και την παρακαλούμε να μη μας απορρίψει, να μη μας λησμονήσει, πάντοτε να μας έχει στην προσευχή της.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
16 Μαρτίου 2024
