Τι σημαίνει να είναι κάποιος
χριστιανός σε μία κοινωνία που παρά την εθιμική σχέση με την πίστη και κάποια
θεσμικά κατάλοιπα του παρελθόντος, ολοένα και πιέζει για περαιτέρω
εκκοσμίκευση;
Τι σημαίνει να είναι κάποιος
χριστιανός σε μία εποχή στην οποία νεώτεροι και μεγαλύτεροι δυσκολευόμαστε να
κοιτάξουμε την ζωή με τα μάτια του πλησίον και έχουμε απομακρύνει την
καθημερινότητά μας από την αναζήτηση της Αλήθειας, εγκλωβισμένοι σε έναν τρόπο
ζωής στηριγμένο στην εικόνα, την τεχνολογία, σε σχέσεις που δεν μπορούν να
ξεπεράσουν την προτεραιότητα του εγώ;
Τι σημαίνει να είναι κάποιος
χριστιανός σε έναν κόσμο ο οποίος μας κάνει όλους να μην συνειδητοποιούμε ότι η
αμαρτία του να θέλουμε να είμαστε θεοί χωρίς τον Θεό διαποτίζει κάθε στιγμή του
χρόνου μας και κάθε γωνιά του μυαλού μας, καθώς το υπερτροφικό εγώ εκφράζεται
διά των λογισμών, διά των πράξεων, διά των παραλείψεων, διά των επιθυμιών, σε
ένα κλίμα και αυτοτροφοδοτούμενου και υποβολιμαίου ανικανοποίητου;
Τι σημαίνει να είναι κάποιος
χριστιανός σε μία εποχή απόλυτης σύγχυσης ανάμεσα στο προοδευτικό και το
συντηρητικό, στο θρησκευτικό και το εκκλησιαστικό, στο χριστιανικό και το μοντέρνο,
ενώ η πίστη στο αιώνιο, στην Ανάσταση, ακόμη και στην Αγάπη ή αμφισβητείται στην πράξη ή μπλέκεται
στο αναχώνεμα παραδόσεων που ενώ δεν έχουν σχέση η μία με την άλλη, εντούτοις
συμπλέκονται, στερώντας την κοινωνία με το Πρόσωπο του Χριστού, Αυτόν που μας
λυτρώνει αυθεντικά;
Για να απαντήσουμε και σ’ αυτά
τα ερωτήματα οδοδείκτης και θησαυρός μας είναι το Ευαγγέλιο, ο λόγος του Θεού,
όπως βιώθηκε και βιώνεται στην Εκκλησία. Μοιάζει με λυχνάρι στο σκοτάδι, γιατί
καθοδηγεί την πορεία μας βήμα-βήμα. Δεν είναι προβολέας, ο οποίος κάποτε με το υπερήφανο φως του δίνει την αίσθηση,
συχνά ψευδαίσθηση, ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι εμείς, αλλά είναι αρκετό
το να τον ανάψουμε και όλα θα φωτιστούν. Είναι εκείνο το παλιό, ταπεινό
λυχνάρι, το οποίο μας υπενθυμίζει τον λόγο του Χριστού: «ζητείτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ... μή
οὖν μεριμνήσητε εἰς τήν αὔριον . ἡ γάρ αὔριον μεριμνήσει τά ἑαυτῆς . ἀρκετόν τῇ
ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς» (Ματθ. 6,
34). «Ζητείστε πρώτα απ’ όλα τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του
θελήματός Του...μην αγωνιάτε για το αύριο, γιατί η αυριανή μέρα θα έχει τις
δικές της φροντίδες. Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας». Αυτό το λυχνάρι
προϋποθέτει και την δική μας έγνοια να του προσθέτουμε από το λάδι της πίστης,
της μετάνοιας, της αγάπης, του αγώνα, της μελέτης. Άλλωστε, ο λόγος πάντα ηχεί ανακουφιστικός,
ήρεμος, αλλά και αφυπνιστικός: «ὅστις
θέλει» (Μάρκ. 8,34).
Απόπειρες λοιπόν να δούμε την
επικαιρότητα του λόγου του Θεού στην ζωή
μας, αφορμές αφύπνισης, διαλόγου με σύγχρονες προκλήσεις, οι οποίες αγγίζουν
κάποτε φανερά, κάποτε πιο αφανώς, την καθημερινότητά
μας, περιλαμβάνει αυτό το βιβλίο. Τα κείμενά του πηγάζουν από διαλόγους με τα
μέλη της εκκλησιαστικής μας κοινότητας, των Αγίων Πάντων Κέρκυρας, αλλά και από
προβληματισμούς ανθρώπων οι οποίοι αναρωτιούνται τι έχουν να μας πούνε κείμενα,
όπως οι επιστολές του αποστόλου Παύλου, σε καιρούς στους οποίους η γνώση γίνεται
πληροφορία και η πίστη κατάλοιπο του χτες.
Ευχαριστούμε τις εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ
που μας εμπιστεύθηκαν! Αν ο αναγνώστης
δει κάτι που μιλά και στην δική του ψυχή, ας μην λησμονεί ότι «ἐν τῷ φωτί Του ὀψόμεθα φῶς»!
Κέρκυρα, 21 Μαρτίου 2018
π. Θ. Μ.
