ΝΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ
«Οίος πέπνυται! Δυό λόγια, και είναι σα χρησμός
απ’ των Ομήρων το
απολλώνιο το μαντείο,
το καίει το στόμα μου ο χρησμός, πύρωμα θείο,
κάθε που αγνάντια μου σε φέρνει ο λογισμός.
Τη ράισε και τη γη μας ο κοσμοσεισμός
του Χάρου και η ψυχή μας κρύωσ’ από το κρύο,
και ορθός αντάρτης και θυμός και λυτρωμός
ρίζωμα στάθηκες. Θνητός εσύ; Στοιχείο.
Μια βραδιά σ’ ένα
σπίτι εμπρός μου σε είχε φέρει
και, ω Κυβερνήτη, σου το φίλησα το χέρι,
ποιητής, προφήτης κι όσο εμπρός σου ταπεινός.
Γαλήνη ήταν η πλάση και οι καρδιές αγάπη...
Μα να μαυρίζει άρχιζε κάτι σα δρολάπι,
κι Εσύ να φέγγεις μέσα σε ίσκιους ζωντανός...
Συμπόνια, πίστη, να οι Πηγές. Ποτίσου,
κι όλα είν’ αλήθειες κι όλα είν’ αδερφοί σου»
(«Τα δεκατετράστιχα 42 και 102)
Το ταξίδι του Άδη τέλειωσε. Ζωντανός, να φέγγει στους ίσκιους των ψυχών, αλλά και έτοιμος να Τον ψηλαφήσουμε, να Του φιλήσουμε τα χέρια και τα πόδια, την πλευρά που μάτωσαν για μας. Γαλήνη η πλάση μετά τον σεισμό. Οι καρδιές αγάπη το νόημα. Και μέσα από την συμπόνια και την πίστη ένα ξεκίνημα νέο για όλους. Η φωνή Του ηχεί: σήμερον μετ’ εμού έσεσθε. Η οδός, η αλήθεια, η ζωή. Η πάντων ανάστασις.
π. Θ.
3 Μαΐου 2021
