«Τό εὐαγγέλιο πού σᾶς κήρυξα ἐγώ δέν προέρχεται ἀπό ἄνθρωπο» (Γαλ. 1,11)
«Το ευαγγέλιο που σας κήρυξα εγώ δεν προέρχεται από άνθρωπο»
Ένας από τους λόγους για τους οποίους αμφισβητούμε την χριστιανική μας πίστη, όπως και κάθε άλλη πίστη, είναι η αίσθηση ότι είναι μία ανθρώπινη διδασκαλία. Βλέπουμε την Εκκλησία, τους θεσμούς της, τα πρόσωπα, το ήθος, τον τρόπο ζωής που μας προτείνεται να ζήσουμε και συγκρίνουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα, με περισσότερη ή λιγότερη επιμέλεια, με άλλες διδασκαλίες, με άλλες προτάσεις ζωής. Διατυπώνουμε τις ενστάσεις μας, κυρίως με το «αυτά δεν είναι εύκολα για τους καιρούς μας», «αυτά είναι ξεπερασμένα». Είναι άλλες οι προτεραιότητες μας. Είναι άλλες οι επιθυμίες μας. Άλλα μας προκαλούν ευχαρίστηση. Πώς να μείνουμε στις διδαχές του Ευαγγελίου, που κάποτε δεν το γνωρίζουμε;
Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας προς τους Γαλάτες, μας διαβεβαιώνει για μία αλήθεια μοναδική, την οποία ζει και την οποία μοιράζεται μαζί μας. Ότι το ευαγγέλιο που μας κήρυξε δεν προέρχεται από άνθρωπο. Ότι ο τρόπος που καλούμαστε να υιοθετήσουμε έχει προέλευσή του τον ουρανό, τον Τριαδικό Θεό. Αποκαλύφθηκε στον κόσμο από τον Ιησού Χριστό, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Όλες οι θρησκείες είναι γεννήματα του ανθρώπινου νου, των αισθήσεων, των παραλληλισμών, των συγκρίσεων, της ανάγκης να βρούμε οι άνθρωποι απαντήσεις για τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματά μας: γιατί υπάρχουμε, γιατί συνυπάρχουμε, γιατί δημιουργούμε έλλογα, γιατί πεθαίνουμε, αν υπάρχει συνέχεια μετά τον θάνατο ή όλα είναι χρόνος που τελειώνει. Η πίστη μας όμως δεν είναι θρησκευτικό γέννημα, αλλά αποκάλυψη του Θεού που ενηνθρώπησε. Που μας φανέρωσε τον εαυτό Του. Που δεν μας άφησε κανένα γραπτό κείμενο, αλλά την μαρτυρία εκείνων που Τον γνώρισαν, Τον είδαν, Τον άκουσαν, Τον ψηλάφησαν, μοιράστηκαν μαζί Του όλες τις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα. Και το Ευαγγέλιο δόθηκε ως μοίρασμα εμπειρίας, για να γίνει Εκκλησία, δηλαδή συνάθροιση και συνύπαρξη προσώπων που ανά τους αιώνες εμπιστεύτηκαν Αυτόν που είναι το Ευαγγέλιο, Αυτόν που άφησε το Σώμα Του και το Αίμα Του ως κοινωνία μαζί Του, Αυτόν που παρέδωσε τις εντολές και την χαρά του λόγου και του τρόπου Του σε όσους εξακολουθούν να βρίσκουν απαντήσεις αιωνιότητας στα ερωτήματά τους.
Είναι αγγελία χαράς το Ευαγγέλιο. Και η χαρά δεν είναι μόνο τα λόγια που μας τρέφουν. Είναι κυρίως το Πρόσωπο που τα ενσαρκώνει. Και όλη η αμφισβήτηση, όχι μόνο των καιρών μας, αλλά και κάθε εποχής, έχει να κάνει με την αδυναμία ή την άρνησή μας να συνδεθούμε με το Πρόσωπο του Χριστού. Ο Χριστός μετατρέπεται σε ιδέα, σε διδασκαλία, σε πρακτική λύση, σε ηθική, σε τυπολατρία, σε σύμβολο, σε γνώση του νου, διότι με αυτόν τον τρόπο δικαιούμαστε να αποφύγουμε τον μεγάλο αγώνα: να αγγιχτούμε από την χαρά της παρουσίας Του, να ζήσουμε την αγάπη που μας κάνει να υπερβαίνουμε το εγώ μας και να κάνουμε μικρές ή μεγαλύτερες θυσίες, Εκείνον να αναζητούμε ως απάντηση για τα ερωτήματά μας, Εκείνον να εμπιστευόμαστε στην ζωή και στον θάνατο, στη μεγάλη χαρά και στην μεγάλη λύπη, Εκείνον να καλούμε να μας αγκαλιάσει και να μας απλώσει το χέρι Του.
Και είναι μυστήριο το πώς ο Χριστός ανταποκρίνεται. Μας το υποδεικνύουν οι άγιοί μας, οι οποίοι διάλεξαν να Τον ακολουθούν μέχρι θανάτου. Άλλοι με το να απαρνηθούν εντελώς τον κόσμο. Άλλοι με το να ζήσουν την αγάπη εντός του κόσμου. Άλλοι με την μετάνοια που τους άλλαξε για πάντα την ζωή. Άλλοι με την μετάνοια που για μία στιγμή, την τελευταία και αποφασιστική, τους άνοιξες της πύλες της αιώνιας κοινωνίας. Άλλοι με το να Τον συναντούνε στα πρόσωπα των αδελφών Του. Άλλοι στα πρόσωπα των εχθρών Του. Άλλοι στον λόγο. Άλλοι στην σιωπή. Άλλοι στη προσευχή. Άλλοι σε ένα πιάτο φαγητό. Άλλοι σε μια αγκαλιά παρηγοριάς, σε ένα από κοινού δάκρυ ή σε ένα από κοινού χαμόγελο. Άλλοι με την άσκηση για την εκδίωξη των ακανθών των παθών. Άλλοι με την συναίσθηση της αδυναμίας και τον αγώνα για το ακατάκριτο του πλησίον. Άλλοι με ένα «Κύριε ελέησον». Και άλλοι με θαύματα υπερφυή!
Το Ευαγγέλιο μάς ζητά τη δική μας απάντηση! Το Ευαγγέλιο μάς ζητά το μεγάλο ΝΑΙ σ’ Αυτόν που είναι το Ευαγγέλιο, που μας το έδωσε, που μας το ερμηνεύει στην Εκκλησία, που μας ενισχύει, ό,τι κι αν γίνει. Ας βγούμε από την εξομοίωσή Του με τις ιδέες των ανθρώπων και ας κάνουμε το μεγάλο βήμα για να λάβουμε, να μοιραστούμε, να χαρούμε, όποιος κι αν είναι ο κόσμος γύρω μας!
Κέρκυρα, 3 Νοεμβρίου 2019
Ε’ Λουκά
