«Μια πνοή μια διάθεση να σε χορτάσω
Έχω ουρανέ μου
Μια πνοή μια διάθεση να σ’ αγκαλιάσω
Να σηκωθώ απ’ τη γη με τους ανθρώπους
Τα ζώα και τα φυτά στον ύπνο μου να τα φυλάω
Που θα τα θρέφει και θα ‘ναι ζεστός
Ο πόθος μου να φτάσω εσένα
Και να ξαποστάσω
Με τους ανθρώπους
Κάτω απ’ την ιτιά
Ενός ονείρου
Στον τόπο σου
Στο στόμα της ζωής
Να ξαπλώσω
Και ν’ αφηγιέμαι τότε την καρδιά μου
Μαζί με τους συντρόφους
Μπροστά στα ζώα και τα φυτά
Που ‘θα χουν τότε βγει απ’ το δικό μας ύπνο».
Η οδός της ανάστασης περνά μέσα από την αγάπη. Θέλει πόθο ο ουρανός. Μοίρασμα. Συν-χώρηση με όλη την κτίση. Πιότερο να έχεις καρδιά. Να μπορείς να την αφηγηθείς, όχι με γνώμονα τα κατορθώματά σου (ου διά τας δικαιοσύνας ημών, ουδέν γαρ εποιήσαμεν αγαθόν επί της γης), αλλά ως δωρεά, ως όνειρο, ως τάνυσμα προς τον άλλο, το αποτύπωμα του Θεού, ακόμη κι αν αυτό είναι το πιο ταπεινό φυλλαράκι. Η ανάσταση είναι απάντηση στην φωνή Του με την δική μας φωνή! Να σε χορτάσουμε!
π.Θ.Μ.
Κυριακή του Πάσχα 2019
Κυριακή του Πάσχα 2019
