“Ο ήλιος δεν αναπαύεται ποτέ
Κάποτε η χαρά μας αναπαύεται
Όπου περνάμε
Φυτρώνουν δέντρα
Ένας αγέρας απαλός
Ανοίγει τα μάτια
των λουλουδιών
Εκεί που αφήνουμε τα νιάτα
Έρχονται πουλικά και κελαηδάνε
Μοσχομυρίζουν τα σύννεφα
Ενώ δουλεύουμε τη γη
Όνειρο είναι η γη
Όνειρο
Πανσέδες είναι δάκρυα”
Κάποτε η χαρά μας αναπαύεται
Όπου περνάμε
Φυτρώνουν δέντρα
Ένας αγέρας απαλός
Ανοίγει τα μάτια
των λουλουδιών
Εκεί που αφήνουμε τα νιάτα
Έρχονται πουλικά και κελαηδάνε
Μοσχομυρίζουν τα σύννεφα
Ενώ δουλεύουμε τη γη
Όνειρο είναι η γη
Όνειρο
Πανσέδες είναι δάκρυα”
Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης δεν αναπαύεται ποτέ. Εργάζεται και στον σαββατισμό Του. Προετοιμάζει την Ανάσταση. Εμείς όμως αναπαυόμαστε στου κόσμου τις μάταιες εικόνες, για να προλάβουμε τα νιάτα που φεύγουν, να κρατήσουμε τα όνειρα που μοιάζουν παραμύθι. Μας χρειάζεται ο δικός Του αέρας. Να μας ανοίξει απαλά τα μάτια πέρα από την λογική. Εκεί που αρχίζει το Πάσχα, το πέρασμα στην αγάπη, στα δάκρυα που κάνουν την ζωή καινούργια!
π.Θ.Μ.Μέγα Σάββατο 2019