«Όλα ήταν για μας. Για σένα δεν είχε τίποτα ο κόσμος. Για μας τα λουλούδια κ’ η θάλασσα, τα τραγούδια και η Λαμπρή». (Ν. Βρεττάκου, «Όλα είναι μοναξιά στο Καλέντζι»).
Το μυστήριο του Θεού. Είναι τα πάντα, έχει τα πάντα, όλα δικά του, ο Ίδιος είναι σε όλα και αδειάζει από όλα. Από μόνο Θεός γίνεται και άνθρωπος. Κένωση. Άδειασμα. Ταπεινοσύνη. Πλένει τα πόδια. Δέχεται να πουληθεί ως ο τιποτένιος δούλος. Ο δίκαιος κριτής παραδίδεται στην εξουσία των ανόμων. Και μας τα έδωσε όλα. Τα λουλούδια, τη θάλασσα, τα τραγούδια. Και αδειάζει ακόμη και από τη ζωή. Μας δίνει και την Λαμπρή. Αγαθός για όλους. Και θα αναστηθεί, όπως σηκώνεται από τον ύπνο το λιοντάρι, μόνο που δεν χρειάζεται κανέναν να τον βοηθήσει, παρά μόνο δίνεται. Στο χέρι του καθενός μας είναι να ανταποδώσουμε την αγάπη Του. Να θυμηθεί ότι για μας η Λαμπρή Του. Για μας η Λαμπρή μας.
Μεγάλη Πέμπτη (Σχόλιο πάνω στο απολυτίκιο «Ότε οι ένδοξοι μαθηταί»)
Κέρκυρα, 12 Απριλίου 2012
