Ζούμε στον κόσμο μας, στην αναζήτηση της αγάπης, αλλά μιας αγάπης κοντόφθαλμης, στραμμένης μονάχα προς ένα πρόσωπο κι όχι για όλο τον κόσμο, όχι μ’ ελπίδα για τον κόσμο
Κι όμως το τραγούδι το φωνάζει «Αγαπώ κι όλο τον κόσμο γιατί ζεις κι εσύ μαζί»
Κι εδώ είναι που έχουν αποτύχει όλοι, ακόμα κι η Εκκλησία που ξέρουμε, γιατί δεν μας έμαθαν ότι δεν αρκεί ν’ αγαπάς τον εαυτό σου, την ψυχούλα σου, τη σωτηρία σου ή ένα πρόσωπο ή ένα τραγούδι
Αλλά ότι αυτός που αγαπά νοιάζεται για όλους και για την κοινωνία, και για τους φτωχούς, για τους φίλους και τους εχθρούς, για το δίκιο και το άδικο, για τη ζωή
Αυτό μόνο Ένας μας το μαθαίνει
Αυτός που γεννιέται στη Βηθλεέμ και στις καρδιές όσων Τον ζητούν
Αυτός που είναι η Αλήθεια και η Ελευθερία και μας θέλει ανθρώπους που είναι ελεύθεροι κι αληθινοί
Ανθρώπους που ζώντας παγκοσμιοποιημένα αγαπούν όλο τον κόσμο και παλεύουν μέσα τους να μην κλειστούν στον εαυτό τους, την ψυχούλα τους, τη σχέση τους, αλλά να ανοίξουν το είναι τους
Ο θαλασσινός αέρας και η δροσιά της αυγής υπάρχουν είτε το θέλει κανείς είτε όχι
Αυτός που αγαπά υπάρχει είτε Τον πιστεύουμε είτε όχι
Κι ας μην χάσουμε τη δύναμη της καρδιάς μας στα ψέματα που ζούμε, στον μικρό, αυτιστικό κόσμο μας
Δεν είναι αδιέξοδα τα όνειρα, αρκεί να βγεις απ’ αυτά και να τ’ απλώσεις στον ήλιο
Ακόμα κι αν είναι χειμωνιάτικος
Έλα, μην είσαι σκυθρωπός, υπάρχει χαρά, Χριστός εγεννήθη!
Να είναι και δικά μας τα Χριστούγεννα!
Κέρκυρα, 25 Δεκεμβρίου 2010
