Με μία προτύπωση του Σταυρού του Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη μας προετοιμάζει η Εκκλησία για να εορτάσουμε την μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, την Κυριακή που προηγείται. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας θυμίζει τον λόγο του Χριστού ότι «όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι έπρεπε να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου επάνω στο Σταυρό».
Γνωστό το περιστατικό. Επιδρομή φιδιών στην έρημο του Σινά και οι Εβραίοι πεθαίνουν από τα δήγματά τους. Και ο Μωυσής, κατόπιν εντολής του Θεού, υψώνει ένα χάλκινο φίδι, ώστε όποιος δεχθεί το δάγκωμα του φιδιού να μπορεί να το ατενίσει και να ανασταλεί η λειτουργία του δηλητηρίου στο σώμα του και έτσι να αποφύγει το θάνατο. Το χάλκινο φίδι και η ενατένισή του σώζουν τους Εβραίους και τους επιτρέπει να συνεχίσουν την πορεία τους προς τη γη της Επαγγελίας.
Ο Χριστός μεταφέρει το περιστατικό από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη. Μόνο που εδώ δεν είναι ένα χάλκινο φίδι, το οποίο ια υψωθεί, αλλά ο Ίδιος ο Υιός του Ανθρώπου επάνω στο Σταυρό. Έρημος πνευματικά ο κόσμος. Όπως οι Εβραίοι αναζητούσαν την επιβίωσή τους, αλλά και την οδό για την γη της Επαγγελίας, έτσι και όλοι οι άνθρωποι αναζητούν την επιβίωσή τους, δηλαδή να μπορέσουν να βρούνε νόημα και σκοπό στη ζωή τους, και την οδό για τη γη της Επαγγελίας, δηλαδή την Βασιλεία του Θεού, τον τρόπο εκείνο που θα υπερβαίνει το χρόνο και τον χωρισμό από τον πλησίον. Φίδια υλικά αφαιρούν από τους Εβραίους τη ζωή. Φίδια πνευματικά αφαιρούν από τον καθέναν μας την αιώνια ζωή. Εκεί το ιοβόλο δήγμα έχει άμεση επίδραση το θάνατο. Σε μας το δήγμα της αμαρτίας, του εγωισμού, των παθών που τα φίδια των δαιμόνων, τα φίδια της αυτοθεοποίησης, τα φίδια της αδιαφορίας προσφέρουν εν αφθονία στη ζωή μας, προκαλούν την ήττα μας από τον υλικό χρόνο, ο οποίος μας κάνει να νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας, καθώς τον αισθανόμαστε να περνά και να μας απειλεί με την στέρηση της ζωής, προκαλούν την ήττα μας από το πνεύμα της διάσπασης, το οποίο μας χωρίζει από τον πλησίον και διαγράφει την ανοιχτή αγάπη προς όλους από τις προτεραιότητες της ζωής μας. Στην έρημο του Σινά οι Εβραίοι νιώθουν την παρουσία του Θεού, αλλά δεν μπορούν να υποτάξουν το θέλημά τους στην εμπιστοσύνη προς Εκείνον. Στην έρημο του σύγχρονου κόσμου συνήθως αδιαφορούμε εντελώς για την παρουσία του Θεού ή και πάλι δεν Τον εμπιστευόμαστε.
Στην Παλαιά Διαθήκη ο Μωυσής έκανε υπακοή στα όσα του ζήτησε ο Θεός και ύψωσε το χάλκινο φίδι. Στην Καινή Διαθήκη ο Υιός του Ανθρώπου κάνει υπακοή στο θέλημα του Πατρός και αφήνεται να υψωθεί ο Ίδιος. Η ζωή στην Παλαιά Διαθήκη δίδεται με την ενατένιση του φιδιού. Στην Καινή Διαθήκη η ζωή δίνεται με την ενατένιση του Υψωθέντος στο Σταυρό Υιού του Ανθρώπου. Εκεί όμως η ζωή είναι πρόσκαιρη. Δεν μπορεί να νικήσει ούτε το χρόνο ούτε την διάσπαση. Στην Καινή Διαθήκη η ζωή είναι αιώνια. Νικά τον χρόνο γιατί ο Χριστός είναι ο δημιουργός του χρόνου και ο Νικητής του θανάτου επάνω στο σταυρό, καθώς ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από τον χωρισμό του ανθρώπου από το Θεό. Νικά την διάσπαση γιατί ο Χριστός είναι ο Θεός της Αγάπης και σταυρώνεται από αγάπη. Μόνο όποιος αγαπά το Χριστό μπορεί να νικήσει αληθινά το θέλημα που χωρίζει από τον συνάνθρωπο και να δείξει την αγάπη που δεν θα διακρίνει κανέναν.
Μόνο που τώρα δεν μένουμε απλώς στην ενατένιση. Ο Χριστός από το Σταυρό απλώνει τα χέρια Του και μας αγκαλιάζει και ζητά από εμάς να μη μείνουμε απλώς στην θέασή Του, αλλά να σηκώσει ο καθένας το δικό του σταυρό, είτε αυτός λέγεται αγώνας για συγγνώμη και μεγαλοκαρδία, είτε για αγάπη και προσφορά, είτε για λόγο, είτε για σιωπή, είτε για προσευχή, είτε για υπομονή στην απόρριψή μας από τον κόσμο, είτε για αγώνα εναντίον των παθών και της κακίας της αμαρτίας. Γιατί τα φίδια μας απειλούν ανά πάσα στιγμή στην έρημο του κόσμου, που όλη την ώρα μιλά για επικοινωνία, αλλά κλείνει τις καρδιές στο «εγώ» τους.
Η Εκκλησία, δείχνοντας τον Σταυρό του Χριστού μας υπενθυμίζει ότι στην έρημο του κόσμου υπάρχει αυτή που διασώζει την κοινωνία με το Θεό. Μόνο μέσα από την Εκκλησία και τη ζωή της υπάρχει η ελπίδα της νίκης κατά του χρόνου και της διάσπασης. Αυτό το αληθινά παγκόσμιο άνοιγμα νίκης και σωτηρίας από τα φίδια που εξακολουθούν να ζητούν να μας καταπιούν. Κι εδώ έγκειται η ελεύθερη απόφαση του καθενός μας. Να δει, να εμπιστευθεί και να άρει τον δικό του Σταυρό.
Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010
Προ της Υψώσεως
