Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1846 στη Σηλυβρία της ανατολικής Θράκης. Γιος του Δημοσθένη και της Μαρίας Κεφαλά, ο Νεκτάριος ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της φτωχής αλλά ταπεινής οικογενείας τους. Από μικρός, έδειξε μεγάλη αγάπη και ευλάβεια για τη μελέτη και τα γράμματα.
Αφού έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην πατρίδα του, οι γονείς του, τον έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη για να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του. Η ζωή του στην Κωνσταντινούπολη, ήταν δύσκολη τα πρώτα χρόνια. Εργαζόταν ως υπάλληλος σε κατάστημα χωρίς πολλές φορές να πληρώνεται, ενώ το αφεντικό του δεν του συμπεριφερόταν σωστά. Ο Νεκτάριος όμως τα υπέμεινε όλα αυτά, έχοντας πίστη στο Θεό και μελετώντας την Καινή διαθήκη.
Όταν έγινε είκοσι χρονών, άφησε την Κωνσταντινούπολη και πήγε στην Χίο, για να εργαστεί εκεί ως δάσκαλος. Στη Χίο ο άγιος ενθάρρυνε τους νέους προς την ευλάβεια και τις αρετές, όχι μόνο με τα λόγια, αλλά κυρίως με το παράδειγμα της ζωής του. Μια ζωή άσκησης σωματικής και πνευματικής, εργασίας και προσευχής.
Η μεγάλη όμως επιθυμία του Νεκταρίου ήταν να γίνει μοναχός. Έτσι στη Χίο στο μοναστήρι της Νέας μονής, γίνεται μοναχός. Αναζητώντας πάντα το Θεό ο Άγιος Και αφού ήταν υπόδειγμα πραότητας και υπακοής, σύντομα χειροτονείται και πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο. Η πορεία του αγίου Νεκτάριου στην Αλεξάνδρεια είναι λαμπρή. Αφού τελειώνει και τις σπουδές του στην θεολογική σχολή της Αθήνας, γίνεται ιεροκήρυκας και γραμματέας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Λίγο αργότερα χειροτονείται και επίσκοπος Πενταπόλεως ( μιας παλιάς επισκοπής στην περιοχή της Λιβύης).
Παρά τα αξιώματά του ο Νεκτάριος έμεινε ταπεινός. Έτσι ο λαός αγάπησε πολύ τον Άγιο. Κάποιοι όμως ζήλεψαν πολύ την αγάπη και τον θαυμασμό του κόσμου προς τον Νεκτάριο και άρχισαν να λένε, ενώ ήταν ψέμα, πως ο Νεκτάριος ήθελε να εκμεταλλευτεί την αγάπη του λαού για να γίνει Πατριάρχης. Ο Άγιος δεν ζήτησε να βρει το δίκιο του, αλλά εμπιστευόταν την ζωή του στο Χριστό και στα λόγια του: «ευτυχισμένοι να είστε όταν σας βρίζουν και σας καταδιώκουν και λένε εναντίον σας κάθε κακό και ψέμα, γιατί πιστεύετε σε μένα. Να είστε χαρούμενοι, γιατί η ανταμοιβή σας, θα είναι μεγάλη στον ουρανό».
Οι κατηγορίες είχαν ως αποτέλεσμα ο Άγιος να διωχθεί από την Αίγυπτο. Κατέφυγε στην Ελλάδα. Έγινε ιεροκήρυκας στη Λαμία, στην Εύβοια και τελικά, μετά από πολλές θλίψεις, έγινε διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή της Αθήνα, όπου προετοιμάζονται παιδιά για να γίνουν ιερείς. Ο Άγιος καθημερινά δίδασκε τα παιδιά με την υπομονή του, την προσευχή του και το παράδειγμά του. Έφτανε μάλιστα στο σημείο, όταν κάποιος μαθητής έκανε κάποιο παράπτωμα, να νηστεύει ο ίδιος, τιμωρώντας τον εαυτό του για το λάθος του μαθητή του, με αποτέλεσμα και ο μαθητής να διορθώνεται και ο Άγιος να γίνει ιδιαίτερα αγαπητός.
Ο Άγιος Νεκτάριος όμως πάνω απ’ όλα αγαπούσε την ησυχία, τη προσευχή και τη μοναχική ζωή. Έτσι στο νησί της Αίγινας ιδρύει ένα μοναστήρι. Στην Αίγινα η φήμη του Αγίου ήταν πολλή μεγάλη. Οι πιστοί έρχονταν προς αυτόν και ο Άγιος θεράπευε πολλούς από αυτούς από τις ασθένειές τους, έφερε βροχή στο νησί που υπέφερε από ξηρασία, ανακούφιζε, παρηγορούσε και στήριζε τους ανθρώπους.
Ζούσε σαν άγγελος ο Άγιος και υπέμεινε και πάλι τις κατηγορίες ορισμένων ανθρώπων, για το μοναστήρι που έχτιζε. Προς το τέλος της ζωής του αρρώστησε από μια σοβαρή ασθένεια. Αφού ευχαρίστησε το Θεό και γι’ αυτή τη δοκιμασία, κοιμήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1920. Ο Θεός όμως τον δόξασε και τον έκαμε Άγιο και φίλο του. Τα θαύματα του Αγίου Νεκταρίου από την ώρα που κοιμήθηκε μέχρι και σήμερα γίνονται καθημερινά, σε όσους προσκυνούν με πίστη τα λείψανά του, τα οποία βρίσκονται στην Αίγινα, στο μοναστήρι που ο ίδιος έχτισε.
Η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 9 Νοεμβρίου.
Ερμηνευτικά σχόλια:
Παρά τα αξιώματα του έμεινε ταπεινός: ο Άγιος δεν είχε εγωισμό και δεν τον ενδιέφεραν οι δόξες του κόσμου. Εργαζόταν για να δοξάζεται ο Θεός και να φανερώνεται η αλήθεια του, και η αγάπη του στους ανθρώπους.
Κάποιοι όμως τον ζήλεψαν και είπαν ψέματα γι’ αυτόν: το ταγκαλάκι βάζει κάποιες φορές στις καρδιές των ανθρώπων τη ζήλια και μας αναγκάζει να λέμε ψέματα. Ο Χριστός όμως θέλει να χαιρόμαστε με την χαρά και την πρόοδο των συνανθρώπων μας και όχι να έχουμε εγωισμό, ο οποίος προκαλεί ζήλια.
Ο Άγιος ζούσε σαν άγγελος και υπέμεινε τις κατηγορίες γιατί εμπιστευόταν την ζωή του στο Χριστό: ο Άγιος υπομένει τις κατηγορίες και τα ψέματα, γιατί η υπομονή που κάνει προέρχεται από τη σχέση του με το Χριστό. Ο Άγιος έχει αφήσει τη ζωή του στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού, στην οποία πιστεύει ότι δεν θα τον εγκαταλείψει.
Ο Άγιος ευχαριστεί τον Θεό για την δοκιμασία της αρρώστιας του: το να ευχαριστούμαι το Θεό για τις δοκιμασίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην ζωή μας, δεν είναι εύκολο. Κάνοντας όμως υπομονή και ταπεινώνοντας τον εαυτό μας γινόμαστε Άγιοι.
Ερωτήσεις
1. Ποια ήταν η πατρίδα του Αγίου Νεκταρίου;
2. Ποια μεγάλη επιθυμία είχε ο Άγιος Νεκτάριος;
3. Πώς αντιμετώπιζε ο Άγιος τις κατηγορίες και τα ψέματα που έλεγαν γι’ αυτόν;
4. Πώς μπορούμε κι εμείς να μοιάσουμε τον Άγιο Νεκτάριο στη ζωή μας;
5. Πότε τιμάμε τη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου;
Συμπέρασμα: Η υπομονή στις κατηγορίες και τα ψέματα δείχνουν άνθρωπο που έχει πίστη στο Χριστό και αυτή η πίστη οδηγεί στην αγιότητα.
Κέρκυρα, 8 Νοεμβρίου 2008
