ΝΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ - ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 9
«Ν’ ανθίσει η δάφνη απάνω της και
δέντρο ζωής να γένει,
και η Άμπελος μας ν’ απλωθεί ως στα
πέρατα της Οικουμένης...
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί
μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος...
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να
τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη·
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να
τον βγάλουμε απ’ το γαίμα·
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για
ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμα!»
(Άγγελος Σικελιανός, «Πνευματικό
εμβατήριο»)
Δεν
είναι η Ανάσταση του χρόνου συνήθεια που αρχίζει, τελειώνει και πάλι από την
αρχή. Είναι η μόνη επ-Ανάσταση που σπρώχνει σ’ αλλιώτικη ζωή. Εντός μου, τι να
φοβηθώ αφού ο θάνατος πατήθηκε θανάτω; Εκτός μου, όταν με τη συγγνώμη που
ανέτειλε από τον τάφο μπορώ να υπερβώ το δίκιο και το δικαίωμά μου και
αρχοντικά να μοιραστώ τον πόνο του άλλου, όταν νομίζει πως εξουσιάζοντάς με γίνεται
κάποιος; Στην ανθρωπότητα, όταν γνωρίζω πως οι τα όπλα έχοντες, το χρήμα
έχοντες, την αδικία επιβάλλοντες πρόσκαιρα μπορούν να δείχνουν ότι θριαμβεύουν,
αλλά τα πόδια τους είναι πήλινα, διότι δεν νίκησαν τον θάνατο, δεν πίστεψαν,
δεν αγάπησαν;
Μα η
Ανάσταση δεν είναι η επ- Ανάσταση των λόγων ή της προσδοκίας μιας άλλης ζωής,
στην οποία η Αλήθεια θα δικαιωθεί. Είναι η απόφαση της καρδιάς να κάνει το
καλό. Να δείχνει τον δρόμο, κόντρα στον καιρό. Θέλει αίμα για να λάβουμε
Πνεύμα. Και θέλει το φως το εντός μας, να ανέβει. Τώρα. Σήμερα. Ο κόσμος ας
κάνει το δικό του. Ας βάλει τους νόμους και τα όριά του. Δεν πιστεύουν όλοι.
Εμείς όμως, μπορούμε να γίνουμε ένα κλήμα της Αμπέλου που θα απλωθεί σ’ όλη την
οικουμένη. Ότι Εκείνος η Άμπελος. Εκείνος ο Βότρυς. Εκείνος ο Οίνος, ο γλυκύς,
ο τονωτικός, ο παρακλητικός, ο ευφραίνων καρδίας. Ο εκ νεκρών Αναστάς. Ο Ιησούς
μου, ο Ιησούς του κάθε ανθρώπου, ο Ιησούς ο χθες και σήμερον ο αυτός και εις
τους αιώνας.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
6 Μαΐου 2024
Νια Δευτέρα
