Ουκ έγνως
Για τες θρησκευτικές
μας δοξασίες —
ο κούφος Ιουλιανός
είπεν «Ανέγνων, έγνων,
κατέγνων». Τάχατες
μας εκμηδένισε
με το «κατέγνων» του,
ο γελοιωδέστατος.
Τέτοιες ξυπνάδες όμως
πέρασι δεν έχουνε σ’ εμάς
τους Χριστιανούς.
«Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως· ει γαρ έγνως,
ουκ αν κατέγνως»
απαντήσαμεν αμέσως.
Είναι δυνατόν να αναστήθηκε; Ο δάσκαλος; Ο μύστης; Ο προφήτης; Ο άνθρωπος;
Αφού ο θάνατος είναι το τέρμα, η ζωή καταλήγει στο μηδέν και το μόνο νόημα
είναι το παρόν. Κι όμως. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Ο Θεάνθρωπος κατήλθε μέχρις
Άδου ταμείων, όχι για να μείνει, αλλά για να πάρει μαζί Του τους απ' αιώνων
θανέντας. Και το θαύμα της πίστης στην Ανάσταση, μαζί με τις καιόμενες καρδιές,
κρατά αυτόν που γινώσκει, αυτόν που είναι ερωτευμένος με το Πρόσωπο, στην
ελπίδα και στο Φως. Ανέστη!
π.
Θεμιστοκλής Μουρτζανός
16
Απριλίου 2023- Κυριακή του Πάσχα
