῾
“Ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας” (Ρωμ. 13,13)
“Ντυθεῖτε τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστὸ καὶ μὴν ἀφήνετε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας νὰ σᾶς παρασύρει στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν σας”
“Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται”, ψάλλουμε την Κυριακή της Τυρινής. Είναι όμορφη αυτή η παρομοίωση. Δεν είναι μόνο νηστεία η Σαρακοστή. Είναι στάδιο, στο οποίο ο καθένας και η καθεμιά καλούμαστε να αγωνιστούμε, να αθληθούμε, να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, ώστε να στηριχθούμε στις αρετές και να νικήσουμε τον παλαιό άνθρωπο. Να αναβαπτιστούμε στην οδό της μετανοίας. Να μοιραστούμε την αγάπη. Να συγχωρήσουμε για να συγχωρηθούμε. Να δούμε ποιες είναι οι εξαρτήσεις μας. Και να παλέψουμε για να τις μεταμορφώσουμε σε αγάπη. Να νιώσουμε την αξία της σχέσης με τον Χριστό. Να δούμε στο πρόσωπο του αδελφού μας τον Κύριο. Να γίνουμε πλησίον για τον άλλο. Να βρούμε την ταυτότητα του ενεργού μέλους της Εκκλησίας, κοινωνώντας, προσφέροντας, νηστεύοντας, προσευχόμενοι/ες.
Μοιάζουν κηρύγματα κουραστικά και ανιαρά αυτά. Ίσως γιατί έχουμε αποκοπεί στην πράξη, μέσα στους ρυθμούς της ζωής μας, από τον τρόπο της Σαρακοστής, που είναι ο έλεγχος των επιθυμιών μας. Δεν αρνείται η Εκκλησία το να επιθυμούμε. Δώρο Θεού είναι. Το πρόβλημα ξεκινά από τον στόχο της επιθυμίας. Αν είναι η ικανοποίηση για την ικανοποίηση. Αν είναι ένα αίσθημα ότι μέσα από τις επιθυμίες μας γινόμαστε ευτυχισμένοι, αρκεί να μας δίνουν ευχαρίστηση για το παρόν του χρόνου και του κόσμου. Και προφανώς δεν θέλουμε να μένουμε χωρίς χαρά σ᾽ αυτή τη ζωή. Και κάποιες από τις επιθυμίες μάς δίνουν χαρά. Μόνο που η χαρά έχει διάρκεια, ενώ η ευχαρίστηση κρατά λίγο. Η χαρά υπάρχει όταν χτίζεται μέσα από σχέσεις που κρατούνε. Μέσα από την ελπίδα ότι δεν είμαστε πλασμένοι μόνο για το παρόν. Μέσα από την αναζήτηση, την ένδυσή μας με την στολή του Χριστού, την στολή της αγάπης, της αξιοποίησης κάθε δώρου του παρόντος για να βρούμε Θεό και συνάνθρωπο.
Ο απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος στους Ρωμαίους, τους προτρέπει να σταματήσουν τα φαγοπότια και τις μέθες, την ασύδοτη και ακόλαστη ζωή, τις φιλονικίες και τους φθόνους. Η επιθυμία της τροφής και του ποτού ξεπερνά συχνά την ανάγκη για την επιβίωση. Γίνεται αυτοσκοπός. Η ελευθερία στην επικοινωνία με τους άλλους γίνεται, μέσα από επιθυμίες που καθιστούν τους άλλους αντικείμενα για χρήση, ασύδοτη ζωή, χωρίς μέτρο και όριο, γίνεται ζωή σάρκας που ευχαριστεί, αλλά δεν διαρκεί, ξεγελώντας τον άνθρωπο ότι θα ζει για πάντα. Το δίκιο και η φιλοδοξία, από ανάγκη μετοχής στην ζωή της κοινότητας, της παρέας, της σχέσης, ώστε να αναπαύεται η ψυχή μας, γίνεται εγωτική απαίτηση όλοι να υποκύπτουν σε μας, να είναι υπηρέτες μας, και όταν αυτό δεν συμβαίνει, γεννιούνται φιλονικίες και πολύς φθόνος. Χρειάζεται μεταμόρφωση των επιθυμιών μας, αφού προηγηθεί η οριοθέτηση και η νοηματοδότησή τους, ώστε να μπορούμε να πορευόμαστε στον τρόπο της αγάπης.
ΟΙ επιθυμίες υπάρχουν για να επιβιώνουμε, για να σχετιζόμαστε, για να χαιρόμαστε. Προϋπόθεση είναι η εισαγωγή μας και η μετοχή μας στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, στην συνάντηση με τον άλλο. Μεταμορφώνονται, από επιθυμίες του παρόντος, από ευχαρίστηση που δεν διαρκεί, αλλά συχνά μερίζει, χωρίζει, σε κινητήριες δυνάμεις που μάς δίνουν νόημα όταν υπάρχει ο Χριστός στην ζωή μας και η μελέτη και τήρηση των εντολών Του. Κι εδώ βρίσκεται το νόημα της Σαρακοστής. Όχι στην νηστεία για την νηστεία, ούτε για το έθιμο, ούτε για την παράδοση, ούτε για τον έπαινο των ανθρώπων, αλλά για την συνάντηση με τον Χριστό και τον πλησίον. Για την κοινωνία μαζί τους. Για την αγάπη που νικά.
Μας χρειάζεται η Σαρακοστή. Μας χρειάζεται στο αυθεντικό της περιεχόμενο. Ας ξεκινήσουμε, βλέποντας τις επιθυμίες μας πώς είναι διαμορφωμένες, πού κάνουν την καρδιά μας να βρίσκεται, και με την νηστεία, την άσκηση, την προσευχή, την ελεημοσύνη, την συγχώρηση ας εισέλθουμε στο στάδιο των αρετών, στο στάδιο της αγάπης!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
26 Φεβρουαρίου 2023
Κυριακή της Τυρινής
