"Πίστει παρῴκησεν ᾿Αβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς" (Εβρ. 11, 9)
" Ὁ Ἀβραάμ μὲ τὴν πίστη ἐγκαταστάθηκε στὴ γῆ ποὺ τοῦ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεός, ξένος σὲ ἄγνωστη χώρα, ζώντας σὲ σκηνὲς μὲ τὸν ᾿Ισαὰκ καὶ τὸν ᾿Ιακώβ, ποὺ κι αὐτοὶ ἦταν κληρονόμοι τῆς ἴδιας ὑποσχέσεως".
Η Κυριακή της προ Χριστού γεννήσεως είναι για την
Εκκλησία μας μια ευκαιρία για να θυμηθούμε την θρησκευτική ιστορία που οδήγησε
τον κόσμο στη μεγάλη συνάντηση με τον Θεό που έγινε άνθρωπος. Από την μία, στην
ευαγγελική περικοπή που προέρχεται από την αρχή του κατά Ματθαίον ευαγγελίου,
καταγράφεται η γενεαλογία του Χριστού ως προς την ανθρώπινη πλευρά Του, η οποία
ξεκινά από τον Αβραάμ, τον γενάρχη και πατριάρχη των Εβραίων, περνά 42 γενεές,
αγίων και αμαρτωλών, και φτάνει στην Γέννηση του Κυρίου Ιησού. Η παράδοση
αναφέρει ότι ο ευαγγελιστής Ματθαίος έγραψε το ευαγγέλιό του απευθυνόμενος
περισσότερο στους συμπατριώτες του τους Εβραίους και με την καταγραφή της γενεαλογίας
του Κυρίου θέλει να τους δείξει ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας τον οποίο
περίμεναν. Από την άλλη, στο αποστολικό ανάγνωσμα που προέρχεται από την
επιστολή προς τους Εβραίους , ο απόστολος Παύλος αναφέρεται όχι τώρα στα
ονόματα, αλλά στα έργα της πίστης τα οποία οι προπάτορες του Κυρίου, με
επικεφαλής τον Αβραάμ έπραξαν, ζώντας την πίστη στον αληθινό Θεό, κληρονομώντας
την υπόσχεσή Του, ότι μέσα από αυτή την
πίστη θα λάβουν το μοναδικό προνόμιο να είναι οι γενάρχες τώρα όχι μόνο ενός λαού
στον οποίο θα σαρκωθεί ο Θεός, αλλά και μιας άλλης ανθρωπότητας. Διότι όσοι θα ακολουθήσουν
την πίστη του Αβραάμ και των προπατόρων του Κυρίου, θα προσλάβουν τον ερχόμενο
Μεσσία, όχι όμως περιορισμένο στα όρια του εβραϊκού λαού και κόσμου, αλλά ως
Εκείνον που ήρθε να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα από τα δεσμά του θανάτου,
πρώτα του πνευματικού και του αιώνιου και, στην συνέχεια, του σωματικού διά της
αναστάσεως.
Ήταν
συγκληρονόμοι μιας υπόσχεσης όσοι ακολούθησαν τον Αβραάμ στην περίοδο της Παλαιάς
Διαθήκης. Ο Θεός είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ, όταν έφυγε από την Μεσοποταμία,
για να πάει στην γη της επαγγελίας, την Παλαιστίνη, ότι θα "κάνει από
εκείνον ένα μεγάλο έθνος και ευλογημένο και το όνομα του Αβραάμ θα γίνει
ξακουστό"(Γεν. 12, 2-3). Και επανέλαβε την υπόσχεσή Του, όταν ο
Αβραάμ αισθανόταν τα χρόνια να περνούν και να μην έχει απογόνους. "Κοίτα τον
ουρανό και μέτρα τ’ αστέρια, αν μπορείς να τα μετρήσεις. Έτσι αναρίθμητοι θα
είναι και οι απόγονοί σου» (Γεν. 15,5). Και θα επαναλάβει τρίτη φορά την υπόσχεσή
Του: "Θα συνάψω μαζί σου διαθήκη, και θα
σου δώσω πολλούς απογόνους…
Θα γίνεις πατέρας ενός πλήθους εθνών. Και βασιλιάδες θα
προέλθουν από σένα. Τη διαθήκη μου τη συνάπτω μαζί σου αλλά θα ισχύει και για
όλες τις γενιές των απογόνων –διαθήκη αιώνια, ώστε να είμαι Θεός δικός σου και
των απογόνων σου"(Γεν. 17, 2-6). Και αμέσως μετά την θυσία
του Αβραάμ, επαναλήφθηκε για τέταρτη φορά η επαγγελία: «Εγώ ο Κύριος
ορκίζομαι στον εαυτό μου, ότι επειδή έκανες την πράξη αυτή και δε μου αρνήθηκες
το μοναχογιό σου, θα
σε ευλογήσω με το παραπάνω και θα σου δώσω αναρίθμητους απογόνους σαν τ’
αστέρια του ουρανού και σαν την άμμο που είναι στις ακτές της θάλασσας. Ο
απόγονός σου θα κατακτήσει τις πόλεις των εχθρών του. Με τον απόγονό σου θα ευλογηθούν όλα τα έθνη της γης,
επειδή υπάκουσες στην εντολή μου" (Γεν.
22, 16-18). Οι υποσχέσεις του Θεού ίσχυαν, επειδή ο Αβραάμ και οι
απόγονοί του αισθάνονταν την χαρά της πίστης. Και έτσι, εκπληρώθηκε και η πρώτη
υπόσχεση του Θεού, όχι στον Αβραάμ, αλλά στην Εύα, όταν αναφέρθηκε στο φίδι που
οδήγησε στην παρακοή στο θέλημα του Θεού: "Τότε είπε ο
Κύριος ο Θεός στο φίδι: Έχθρα θα βάλω ανάμεσα σ’ εσένα και
στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σου συντρίψει το κεφάλι κι εσύ θα του
πληγώσεις τη φτέρνα" (Γεν. 3,
15).
Ο Χριστός είναι το πρόσωπο εκείνο που θα αποτελέσει την
κορωνίδα στην εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού. Ο Χριστός είναι αυτός που θα
κατακτήσει τις πόλεις των εχθρών του Θεού όχι με τα όπλα, αλλά με την αγάπη.
Και ο Χριστός θα ευλογήσει όλα τα έθνη της γης, διότι η πίστη δεν είναι κλειστή
υπόθεση, για έναν λαό, αλλά δωρεά για όλο τον κόσμο, για όλους τους ανθρώπους,
πέρα από τον χρόνο.
Με αυτή
την πίστη ας πορευτούμε προς τα Χριστούγεννα. Ενθυμούμενοι ότι ο Θεός τηρεί την
υπόσχεση της σωτηρίας, τηρεί την υπόσχεση της ευλογίας και μας βοηθά να
καρποφορήσουμε καρπούς πίστης, που είναι η αγάπη και τα χαρίσματα του Αγίου
Πνεύματος, αλλά και μας σώζει από τον θάνατο και το κακό. Και δεν χρειάζεται
πολλά να μας δοθούν. Έναν γιο έκανε ο Αβραάμ, τον Ισαάκ. Του μετέδωσε όμως την
εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Θεού και
αυτό έφτανε για να σωθεί ο κόσμος. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι δεν χρειάζεται να
περιμένουμε πολλά από τον Θεό. Δεν μας ξεχνά μεν ως προς τα της υλικής μας επιβίωσης,
κυρίως όμως μας καλεί στην Εκκλησία, για να παλέψουμε να ζήσουμε έναν και
μεγάλο καρπό: αυτόν της πίστης που γεννά τα πάντα.
Καλά Χριστούγεννα!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
18 Δεκεμβρίου 2022
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως
