«Ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· ᾿Ιωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν ῾Αγίου· τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. 1, 20-21)
Ενώ λοιπόν σκεφτόταν αυτά, ιδού, άγγελος Κυρίου φάνηκε σ’ αυτόν στο όνειρό του, λέγοντας: «Ιωσήφ, γιε του Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαρία τη γυναίκα σου. Γιατί αυτό που μέσα της γεννήθηκε είναι από Πνεύμα Άγιο. Και θα γεννήσει γιο, και θα καλέσεις το όνομά του Ιησού, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους».
Μπροστά
σε κρίσιμα γεγονότα, μπροστά σε αποφάσεις που έχουν οδύνη, οι άνθρωποι
διστάζουμε, φοβόμαστε, αισθανόμαστε αγωνία. Θα προτιμούσαμε να μην είχαμε να
κάνουμε επιλογές μέσα από διλήμματα. Θα θέλαμε η απόφασή μας να βαδίζει στα
σίγουρα. Γνωρίζουμε ότι εκτιθέμεθα. Ότι κάθε απόφαση θα έχει συνέπειες και δεν
θα είναι «αβρόχοις ποσί» ο δρόμος μέσα από αυτήν. Τότε σκεφτόμαστε την προσευχή,
τότε ζητάμε βοήθεια από τον Θεό ώστε να φτάσουμε μέχρι εκεί όπου ο νους μας
βλέπει, ελπίζοντας στον Θεό ότι θα συμπληρώσει τα υπόλοιπα.
Σε
ένα τέτοιο δίλημμα βρέθηκε ο δίκαιος Ιωσήφ όταν έμαθε ότι η Μαριάμ, η Παναγία,
η Θεοτόκος ήταν έγκυος. Δεν περνούσε από τον νου του η υπέρβαση της φύσεως. Δεν
περνούσε από τον νου του ότι το παιδί δεν ήταν ανδρός αλλά Πνεύματος Αγίου.
Ωστόσο, δεν του πήγαινε η καρδιά να διαπομπεύσει την Μαρία ως άπιστη και μοιχαλίδα.
Η αγάπη, ιδίως στου απλούς ανθρώπους, ξέρει να σκεπάζει, ξέρει να καλύπτει
πλήθος αμαρτιών. Και απόφασή του ήταν να
διαλύσει κρυφά τον αρραβώνα, βρίσκοντας μια λύση φύλαξης για την Παναγία, αλλά
και κρατώντας τα όσα ο μωσαϊκός νόμος όριζε για τις περιπτώσεις της μοιχείας.
Μέσα του συγκρούονταν η θρησκευτική ακρίβεια που ήταν η παράδοση και η
ταυτότητά του, με την ανθρωπιά και την αγάπη, που υπερβαίνει τους νόμους.
Ο
Θεός δίνει την λύση. Στέλνει άγγελο στον ύπνο του να πει στον Ιωσήφ, που
χαρακτηρίζεται «δίκαιος», να μην φοβηθεί να παραλάβει την Μαριάμ ως γυναίκα
του, να αναγνωρίσει το παιδί σαν δικό του, ώστε η Μαριάμ να μην αντιμετωπίσει
την κατακραυγή, αλλά και για να μπορέσει ο Χριστός να μεγαλώσει χωρίς
κοινωνικές ρήξεις, διότι θα αποπροσανατόλιζαν από το σωτηριώδες έργο του.
Βλέπουμε ότι ο Θεός δεν έρχεται να κάνει τον κοινωνικό επαναστάτη, ώστε να
ικανοποιήσει αιτήματα για κοινωνική αλλαγή που όμως δεν πρόκειται να απαντήσουν
στο μοναδικό μήνυμα: ότι υπάρχουμε πρωτίστως για να συναντήσουμε τον Θεό, να
προσανατολιστούμε στην αγάπη, στην ανάσταση, στην αιωνιότητα!
Κυρίως
όμως ο λόγος του Αγγέλου είναι προτρεπτικός και για μας: να μην φοβηθούμε να
δούμε τον Χριστό όπως είναι και όπως ήρθε για μας.
Παιδίον
νέον, διότι η ουσία βρίσκεται στην αγάπη, την καλοσύνη, την συγχωρητικότητα,
την άρνηση της αμαρτίας, όπως την ζούνε τα παιδιά.
Ιησούν,
δηλαδή ως τέλειο άνθρωπο, με όνομα που σημαίνει «ο Θεός σώζει τον λαό Του».
Ό,τι δηλαδή ήρθε για να μας υπενθυμίσει ότι ανήκουμε στον λαό του Θεού, ότι
είμαστε εικόνες Του και ότι ο Θεός μας αγαπά και δεν μας ξεχνά σε οποιαδήποτε
περίσταση της ζωής μας, όσα λάθη κι αν κάνουμε, όση αδιαφορία κι αν δείχνουμε.
Χριστόν,
δηλαδή χρισμένο βασιλιά της αγάπης, που σώζει τον κόσμο και τον άνθρωπο. Όχι
έναν αφέντη ή έναν εξουσιαστή, αλλά εκείνον που έρχεται απευθυνόμενος στην ελευθερία μας,
ζητώντας μας να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε την ζωή, ότι δηλαδή δεν είναι
το θέλημά μας που δίνει νόημα σ’ αυτήν, αλλά ο κόπος μας, όταν συνδυάζεται με
το δικό Του θέλημα, δηλαδή η εμπιστοσύνη μας σ’ Αυτόν.
Θεού
Υιόν, όχι δηλαδή φιλόσοφο, καλό άνθρωπο, κοινωνικό επαναστάτη, πρόσωπο του
χτες, αλλά Εκείνον που ήρθε να προσλάβει την φύσης μας για να ανοίξει τον δρόμο
σε όλους μας για τον αγιασμό και την θέωση. Μέσα από Αυτόν ο θάνατος, ο έσχατος
εχθρός μας, δεν έχει επίδραση επάνω μας, γιατί πλέον δεν είναι Άδης, κόλαση,
μοναξιά, μηδέν, αλλά πέρασμα στην ζωή που έχει να κάνει με την θέα του Θεού,
της Παναγίας, των αγίων, του κάθε πλησίον μας και την προσδοκία της ανάστασης
του σώματός μας, ώστε να συμμετάσχουμε στην καινούργια γη, στον καινούργιο
ουρανό, στην καινούργια βασιλεία.
Σωτήρα,
δηλαδή λυτρωτή από την τυραννία του «μόνο εγώ», του «εδώ», του «τώρα», του «μόνο θέλω και απαιτώ», του «ζητώ χωρίς να δίνω», του «απογοητεύομαι
γιατί...», του «νικιέμαι από τον φόβο κάθε μορφής». Και, ταυτόχρονα, αρχηγό της
όντως ζωής που νικά το σκοτάδι του κάθε σπηλαίου άγνοιας, κακού και αμαρτίας.
Ας
μην φοβηθούμε να Τον προσλάβουμε στην ύπαρξή μας μέσα από το μυστήριο της Θείας
Ευχαριστίας, μέσα από την συνάντηση με τον πλησίον στην Εκκλησία, μέσα από μια
γιορτή που ξεπερνά το υλικό, όχι περιφρονώντας το, αλλά αγιάζοντάς το και
ανανοηματοδοτώντας τον κόσμο και την ζωή μας!
Καλά
Χριστούγεννα!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
19 Δεκεμβρίου 2021
Κυριακή προ Χριστού Γεννήσεως
