ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
«Από τα ξένα μάτια πάντα αποσκεπάζουμε
τον πιο δικό μας καημό, την πιο ιερή φροντίδα.
Φυλάμε στα σκοτάδια κάποιο μπάλσαμο
που το πειράζει και η δειλότερη αχτίδα.
Και κάποτε φυτρώνει
μέσ’ στα σπλάχνα μας
κι αναταράζει κάποτε το λογισμό μας
κάτι θλιμμένο τόσο ή τόσο φοβερό,
που το κρατάμε μυστικό κι από το ίδιο το εγώ μας!»
(«Η ασάλευτη ζωή- 71»)
Επίδειξη η ζωή μας. Όψη, λόγος, ικανότητες, κάποτε και αμαρτίες. Πρέπει να μας δούνε. Μα το αληθινό χάρισμα είναι να νιώθεις την καρδιά σου. Να ψάχνεις ό,τι σου δίνει όντως ζωή. Κι αν το έχεις, είναι παρηγοριά που δεν θέλεις να την μοιραστείς, γιατί φοβάσαι μην την χάσεις. Μα αν δεν μπορείς να μοιραστείς τη αλήθεια σου, αυτό σημαίνει ότι είναι καλά κρυμμένη κι από τον ίδιο σου τον εαυτό. Την φοβάσαι. Μα σαν ανήκεις στην μικρά ζύμη, στα σάτα αλεύρου τρία, σαν αφεθείς σ΄ Αυτόν που είναι το μυστικό της κάθε εικόνας Του, τότε έπαψες να φοβάσαι. Και τα χαρίσματά σου γίνανε αγάπη.
π. Θ.
27 Απριλίου 2021
