6/12/15

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ: ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

         Ποιο είναι το μήνυμα του Χριστού; Ποιο είναι το μήνυμα της Εκκλησίας στο σύγχρονο άνθρωπο; Όταν ο Κύριος κάλεσε τους μαθητές να Τον ακολουθήσουν στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, τους ζήτησε να γίνουν μαζί Του «αλιείς ανθρώπων» (Ματθ. 4, 19), δεν τους αποκάλυψε αρχικά το περιεχόμενο του μηνύματος. Ήταν το πρόσωπό Του το οποίο τους ήλκυσε. Καθώς όμως άρχισαν να περιοδεύουν μαζί Του όλη τη Γαλιλαία, έγιναν ακροατές και του μηνύματος, «του Ευαγγελίου της Βασιλείας» (Ματθ. 4, 23). Πρόσωπο και Μήνυμα. Αυτός ο ιδιαίτερος συνδυασμός αποτελεί την προσφορά της Εκκλησίας στον άνθρωπο κάθε εποχής και ιδιαιτέρως σήμερα.
           Οι διδασκαλίες των θρησκευτικών συστημάτων και των κάθε μορφής ιδεολογιών, πολιτικών, κοινωνικών, φιλοσοφικών ξεκινούν από τα πρόσωπα που τις κομίζουν στον κόσμο, αλλά έχουν ως βάση τους το   μήνυμα το οποίο διακηρύττουν. Στην Εκκλησία ακολουθούμε την αντίστροφη πορεία. Το ίδιο το Πρόσωπο είναι το μήνυμα. Ο Χριστός είναι το περιεχόμενο της Ευαγγελίου της Βασιλείας. Η Εκκλησία δεν μας καλεί να ακολουθήσουμε μία ιδεολογία, ένα αξιακό σύστημα, έναν ηθικό τρόπο, μία φιλοσοφία, μία ιδεολογία, αλλά να αναζητήσουμε, να οικειωθούμε, να κοινωνήσουμε ένα πρόσωπο: αυτό του Χριστού. Και ο Χριστός γνωρίζεται δια της σχέσης μαζί Του. Γνωρίζεται με τον τρόπο της Εκκλησίας, αλλά πρωτίστως γνωρίζεται μέσα από την συνάντηση με τον πλησίον, όπως κι αν αυτή εκφράζεται στην εκκλησιαστική πραγματικότητα: δια της προσευχής, δια της ελεημοσύνης, δια της διδαχής, δια της υπομονής και της συγχωρήσεως, δια της νομής των χαρισμάτων. Τα πάντα στην Εκκλησία γίνονται αγάπη. Διότι ο Χριστός είναι η Αγάπη.  Και ο πλησίον, ο αδελφός μας είναι εικόνα του Χριστού.
                Ο Χριστός κήρυττε και κηρύττει το «Ευαγγέλιον της Βασιλείας». Είναι η πίστη σ’ Εκείνον ως τον Υιό του Θεού που έγινε Άνθρωπος για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την μέγγενη του θανάτου. Είναι η πίστη σ’ Εκείνον που έγινε άνθρωπος για να μας δείξει τον δρόμο της επιστροφής στον Παράδεισο της κοινωνίας με τον Θεό, μόνο που τώρα δεν θα προηγείται η γνώση εκ του δέντρου του καλού και του πονηρού, αλλά η κοινωνία με τον Θεό στο ξύλο του Σταυρού, στο ξύλο της εμπιστοσύνης, στο ξύλο της υπακοής στο θέλημά Του, όπως ο Ίδιος ο Χριστός έκανε, για να μας δείξει ότι αυτός ο δρόμος είναι εφικτός. Είναι η πίστη σ’ Εκείνον ο Οποίος καλεί τον κάθε άνθρωπο να επιστρέψει στον Θεό και να σωθεί και δεν περιορίζεται μόνο σε ολίγους και εκλεκτούς. Είναι η πίστη σ’ Εκείνον ο Οποίος έδειξε ότι όποιος Τον ακολουθεί θα δει θαύματα στη ζωή του, και όχι μόνο υπέρβασης των φυσικών νόμων, αλλά πρωτίστως το θαύμα της μεταμορφούμενης σε αγάπη καρδιάς. Είναι η πίστη σ’ Εκείνον, ο Οποίος δια του λόγου του δίδει ελπίδα υπέρβασης του πόνου, ελπίδα νίκης κατά των δοκιμασιών, νίκης κατά του πειρασμού και της αμαρτίας, κατά της πίεσης την οποία μας ασκούν οι άλλοι οι άνθρωποι όταν δεν φέρονται και δεν είναι όπως τους θέλουμε, κατά της πίεσης την οποία μας ασκεί ο παλαιός άνθρωπος, ο ενυπάρχων στις καρδιές και στη ζωή μας και ο οποίος μας αποτραβά από το θέλημα του Θεού, που είναι η αγάπη.
Ο Χριστός κήρυττε και κηρύττει το «Ευαγγέλιον της Βασιλείας», το οποίο μπορούμε να το βιώσουμε στη ζωή της Εκκλησίας. Εκεί όπου υπάρχει η συνέχεια τόσο του μηνύματος όσο και της έμπρακτης αγάπης. Υπάρχουν τα πρόσωπα των Αποστόλων αλλά και των Αγίων, όλων όσων συνέχισαν και συνεχίζουν το έργο του Χριστού. Υπάρχει όμως και ο Ίδιος ο Κύριος. Πρώτα όπου είναι συνηγμένοι δύο ή τρεις στο όνομά Του. Και βεβαίως, πάντοτε στην Θεία Ευχαριστία. Στην πρόσκληση για κοινωνία του Σώματος και του Αίματός Του εις την ανάμνησίν Του.  Στην μετάνοια και την άφεση των αμαρτιών επί της γης και εν ουρανώ. Στην παντοειδή αγάπη, η οποία ουδέποτε εκπίπτει. Η Εκκλησία όμως απαρτίζεται από όλους εκείνους οι οποίοι αφήνουν ό,τι τους ανήκει, υλικά αγαθά, δόξα, θελήματα, ακόμη και τους οικείους τους, αφήνουν ό,τι τους κρατά δεμένους με τον τρόπο του κόσμου και ακολουθούν το Πρόσωπο του Χριστού. Άλλοι αφήνουν τα πάντα κυριολεκτικώς. Άλλοι καλούνται να αφήσουν την εξάρτηση από τα πάντα και να εμπιστευθούν την πρόνοια και την αγάπη του Χριστού προς αυτούς. Οι πάντες όμως καλούνται να συνειδητοποιήσουν ότι η κοινωνία με τον Χριστό είναι το όντως νόημα της ζωής και Αυτόν να αναζητήσουν.
Ο Χριστός κήρυττε και κηρύττει το «Ευαγγέλιον της Βασιλείας». Αυτό καθιστά την Εκκλησία ζώσα κοινότητα με κέντρο τον Ίδιο. Την ίδια στιγμή γίνεται πρόσκληση προς τον καθέναν μας να μην βλέπει την Εκκλησία μόνο ως έναν θεσμό παράδοσης, έναν χώρο ο οποίος φέρει μία μακραίωνη ιστορία, ένα τυπικό, μία μεγαλοπρέπεια, ιερότητα και αντικείμενα, αλλά πρωτίστως ως τον τρόπο ο οποίος κηρύττει και βιώνει τον Χριστό. Ο Χριστός της Εκκλησίας είναι παρών στην ζωή μας πάντοτε και παντού, ακόμη και στις οδύνες των πτώσεών μας. Καλούμαστε να Τον οικειωνόμαστε όχι μόνο στην θεία λατρεία αλλά και στην καθημερινότητά μας, σε κάθε έργο, σε κάθε σκέψη, σε κάθε λόγο, σε κάθε πρόθεση και επιθυμία. Να γίνει ο Χριστός «τα πάντα τοις πάσι». Διότι αυτό είναι το οποίο μας λείπει. Μιμούμενοι τον κοσμικό τρόπο, αφήνουμε στην καρδιά μας η Εκκλησία να μετατρέπεται σε ένα ακόμη ιδεολογικό σύστημα, ένα ακόμη μήνυμα ανάμεσα στα πολλά, και ξεχνούμε το Πρόσωπο. Αν εμείς ξαναβρούμε την αυτοσυνειδησία μας και δεν ντραπούμε να ομολογήσουμε Αυτόν που αναζητούμε, τον Χριστό ως Πρόσωπο, τότε και άλλοι κοντά μας θα κληθούν να κατανοήσουν και να Τον  εκζητήσουν. Θα είναι ένα βήμα ώστε και ο κόσμος να αισθανθεί ότι οι ιδεολογίες, οι ιδέες, τα προγράμματα, όσο όμορφα κι αν δείχνουν, δεν μπορούν να λυτρώσουν τον άνθρωπο από την ήττα του θανάτου και της απουσίας της αγάπης. Και ο Χριστός απαντά δια της ζωής Του και του έργου Του, δια του Προσώπου Του τελικά, στους δύο μεγάλους μας πόθους: να βρούμε την χαρά σ’ αυτήν τη ζωή και την να ζήσουμε αιώνια. Αυτό είναι και το τελικό μήνυμα της Εκκλησίας, το οποίο πρέπει να αποσκοτιστεί από τα κάθε λογής υποκατάστατά του, για τα οποία φταίμε εμείς οι άνθρωποι, ταγοί και λαός, οι οποίοι μετατρέψαμε και με τους λόγους και με την μη αληθινή ζωή μας το Πρόσωπο σε μήνυμα.  

Κέρκυρα, 14 Ιουνίου 2015