«Διά θανάτου το θνητόν, διά ταφής το φθαρτόν
μεταβάλλεις . αφθαρτίζεις γαρ
θεοπρεπέστατα, απαθανατίζων το πρόσλημμα . η γαρ σαρξ σου διαφθοράν
ουκ είδε, Δέσποτα, ουδέ η ψυχή σου εις άδου ξενοπρεπώς εγκαταλέλειπται» (από την
Ε’ Ωδή του Κανόνος του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου).
Είμαστε
θνητοί και φθαρτοί. Βιώνουμε την διάσπαση της ύπαρξής μας στους μικρούς,
καθημερινούς θανάτους της απουσίας της αγάπης, της καταπίεσης της μνήμης, του
φόβου για τον χωρισμό μας από τη ζωή.
Για μας όμως το μυστήριο του θανάτου του Θεού,
της μεταβολής της φύσης μας στην αφθαρσία, της δωρεάς και στο τελευταίο
κύτταρο, σώματος και ψυχής, της αθανασίας. Αρκεί να μην μείνουμε ξενοπρεπώς
μακριά Του, αλλά να ζήσουμε την Ανάστασή Του ως δική μας στην Εκκλησία! Χριστός
Ανέστη!
Με αγάπη Χριστού,
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
