Χρειαζόμαστε έναν καινούργιο κόσμο
(Μουσική, Στίχοι, Ερμηνεία Onirama από τον δίσκο Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες)
Ο παράδεισος είναι μακριά, γονατιστός δεν πας πουθενά, σήκω και σκέψου πιο καθαρά
πως ό,τι είχες δεν είναι μικρό, ό,τι κρατάς ίσως να ‘ναι αρκετό.
Πάψε να ψάχνεις της μοίρας τι ήταν γραφτό
ο χρόνος πίσω ξανά δε γυρνά, φαύλος κύκλος που δε σταματά,
θολώνεις για λίγο κι αρχίζεις ξανά.
Μα τι μας μένει, τι μας δένει, τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που έχεις πιο κοντά,
μα τι μας μένει, τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που έχεις τελικά.
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, ίσως να λάμπει γιατί είσαι τυφλός
τι κι αν κανείς λάθη, δεν είσαι θεός
κάθε τέλος καινούρια αρχή, κάθε ψέμα αιώνια αφορμή,
κάθε πιστεύω γυρίζει τη γη.
Μα τι μας μένει, τι μας δένει, τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που είχες πιο κοντά,
μα τι μας μένει, τι μας δένει, τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που είχες τελικά.
Ο παράδεισος είναι μακριά κι όλο μακραίνει σαν να ‘ναι σκιά
τα ’ όνειρα πάντα βάζουν φωτιά, βάζουν φωτιά.
πως ό,τι είχες δεν είναι μικρό, ό,τι κρατάς ίσως να ‘ναι αρκετό.
Πάψε να ψάχνεις της μοίρας τι ήταν γραφτό
ο χρόνος πίσω ξανά δε γυρνά, φαύλος κύκλος που δε σταματά,
θολώνεις για λίγο κι αρχίζεις ξανά.
Μα τι μας μένει, τι μας δένει, τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που έχεις πιο κοντά,
μα τι μας μένει, τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που έχεις τελικά.
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, ίσως να λάμπει γιατί είσαι τυφλός
τι κι αν κανείς λάθη, δεν είσαι θεός
κάθε τέλος καινούρια αρχή, κάθε ψέμα αιώνια αφορμή,
κάθε πιστεύω γυρίζει τη γη.
Μα τι μας μένει, τι μας δένει, τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που είχες πιο κοντά,
μα τι μας μένει, τι μας δένει, τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που είχες τελικά.
Ο παράδεισος είναι μακριά κι όλο μακραίνει σαν να ‘ναι σκιά
τα ’ όνειρα πάντα βάζουν φωτιά, βάζουν φωτιά.
Ερμηνευτικά Σχόλια
Ο Παράδεισος είναι μακριά: ένα ωραίο σύγχρονο τραγούδι από ένα συγκρότημα που χωρίς να κουράζει, δείχνει πόσο όμορφο είναι να αναζητά κανείς τρόπους πιο γνήσιους και αληθινούς. Το τραγούδι απαντά στον προβληματισμό κατά πόσον μπορούμε να βρούμε τον παράδεισο σ’ αυτόν τον κόσμο, κατά πόσον μπορούμε να έχουμε χαρά, νόημα και σκοπό στη ζωή μας. Η απάντηση είναι πως ο Παράδεισος δεν είναι μία ιδανική κατάσταση που βρίσκεται πολύ μακριά, αλλά ξεκινά από ό,τι έχουμε. Από τα χαρίσματά μας, που δεν είναι ασήμαντα και μικρά. Ότι καλούμαστε να δούμε τον εαυτό μας και να στηριχτούμε σ’ αυτό που μας έχει δοθεί. Σ’ αυτό που μπορούμε να καλλιεργήσουμε. Άρα, η ζωή έχει νόημα όταν ξέρουμε ποιοι είμαστε και όταν μπορούμε, ξεκινώντας από αυτά να χτίσουμε έναν καινούργιο κόσμο, αγάπης, χαράς και νοήματος. Αυτό βέβαια θέλει κόπο, όμως το αποτέλεσμα είναι βέβαιο ότι θα αξίζει.
Τι ήταν γραφτό: οι άνθρωποι συνήθως παγιδευόμαστε από την αίσθηση της μοίρας πως ό,τι κι αν κάνουμε αν δεν είναι γραφτό μας να πετύχουμε, δεν θα πετύχουμε. Όμως δεν υπάρχει μοίρα στη ζωή, αλλά πίστη στο Θεό και την πρόνοιά Του από την μία και κόπος από την άλλη, αγώνας και στόχοι. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορούμε να κατακτήσουμε, αν το θέλουμε πραγματικά και γνωρίζουμε τις δυνάμεις μας. Αν είμαστε προσεκτικοί και με μέτρο στη ζωή μας. Και οι ωραιότεροι στόχοι έχουν να κάνουν με την αγιότητα Με την δυνατότητα δηλαδή να ζούμε για τον Θεό και τον συνάνθρωπο, να προσφέρουμε και να αγαπούμε.
Μα τι μας μένει: αν φιλοσοφήσουμε τη ζωή μας, θα διαπιστώσουμε ότι τόσο στις σχέσεις μας με τους άλλους, όσο και στα όνειρά μας, μόνο όποιοι και ό,τι είναι πιο κοντά μας μπορούν να μας καταλάβουν, να μας αγαπήσουν και να χαρούν μαζί μας την ζωή. Λησμονούμε συνήθως ότι ο πιο κοντινός μας είναι ο Θεός, ο οποίος δεν μας εγκαταλείπει ποτέ, αν πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Απόν την άλλη οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μας, οι γονείς, τα αδέρφια, οι φίλοι μας, οι δάσκαλοί μας, όσοι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι από μας, είναι αυτοί που μπορούν να είναι μαζί μας και στις χαρές και στις λύπες. Και μόνοι αυτοί μπορούν να καταλάβουν τα όνειρά μας, τις προσπάθειές μας, τους κόπους μας και τους στόχους μας. Γι’ αυτό κι ας μην ψάχνουμε αλλού (κάτι που η νεότητα το συνηθίζει) να βρούμε αποδοχή. Ο Παράδεισος δεν είναι μακριά, αλλά δίπλα μας.
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός: ο κόσμος προσπαθεί να μας πείσει πως ό,τι αστραφτερό υπάρχει, αυτό και αξίζει. Δεν είναι όμως πάντα αληθινό. Αξίζει αυτό που μπορεί να μας δώσει χαρά που έχει διάρκεια και δεν είναι πρόσκαιρη. Αξίζει όχι αυτό που διαφημίζεται, τα υλικά αγαθά, η δόξα, το να συζητούν οι άλλοι γι’ αυτό, αλλά ό,τι αναπαύει την καρδιά μας και την καρδιά των άλλων. Χρειάζεται να βρούμε έναν καινούργιο κόσμο, στο οποίο το πολύτιμο θα μας βγάζει από την τύφλωση να θεωρούμε τα ασήμαντα σημαντικά. Και πολύτιμη είναι η Βασιλεία του Θεού. Είναι η αγάπη του Θεού. Είναι η χαρά να κάνεις το καλό. Είναι η δύναμη να αντέχεις στα δύσκολα. Η δυνατότητα να συγχωρείς και να προσφέρεις. Η ευκαιρία να συνεχίζεις, ακόμη κι αν όλα όσα κάνεις δεν φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα.
Κάθε τέλος καινούρια αρχή; Αξίζει να μην το βάζουμε κάτω. Κάθε τέλος μπορεί να γίνει μια καινούργια αρχή. Με αυτοκριτική για τα λάθη μας. Κανείς άλλωστε δεν είναι θεός. Ας έχουμε την ταπείνωση να καταλαβαίνουμε τα όριά μας και ας τα ξεπερνάμε στη συνέχεια βάζοντας νέους στόχους, για να μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι. Και με τη χάρη του Θεού ας αξιοποιούμε πραγματικά το χρόνο μας.
Τα όνειρα βάζουν φωτιά: παράδεισος είναι να μπορείς να κάνεις όνειρα. Και την ίδια στιγμή, να μην νικιέσαι από τον συμβιβασμό ή τις επιθέσεις του κόσμου, που νομίζει ότι μόνο αν αποδέχεσαι την πορεία που ο πολιτισμός μας χαράζει, πορεία χωρίς πνεύμα, χωρίς Θεό, χωρίς αγάπη, αλλά μόνο με το να είσαι ευχαριστημένος με όσα σου δίνονται, μπορείς να προχωρήσεις χωρίς προβλήματα. Ας ξεβολευτούμε τη νέα χρονιά. Ας ονειρευτούμε και ας γίνουμε στήριγμα και για τους άλλους. Με πίστη στο Θεό και τον εαυτό μας και ετοιμότητα, με ταπείνωση να παλεύουμε να γίνουμε αλλιώτικοι άνθρωποι. Με χαρά και διάθεση να βοηθήσουμε τους πάντες. Χρειαζόμαστε έναν καινούργιο κόσμο. Μόνο που είναι στο χέρι μας να τον βρούμε μέσα μας, δίπλα μας και να τον προσφέρουμε με την βοήθεια του Θεού σε όλους.
Β. Χρειαζόμαστε έναν καινούργιο κόσμο
Καθώς μπαίνουμε σε έναν καινούργιο χρόνο αναρωτιόμαστε όλοι γιατί μας δίδεται ο χρόνος, αλλά και πόσο αξίζει να ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο, γεμάτο προβλήματα και δυσκολίες. Η Εκκλησία μας απαντά ότι ο χρόνος είναι για τον άνθρωπο «καιρός», ευκαιρία δηλαδή να συναντήσουμε το Θεό, να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας και να προσθέσουμε σ’ αυτόν περισσότερη αγάπη και χαρά, αλλά και δυνατότητα αληθινής επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Να μαθαίνουμε όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά να σπουδάζουμε πόσο ο Θεός αγαπά τον κόσμο και τον άνθρωπο και ποιανού παιδιά είμαστε. Γιατί ο Χριστός δίνει νόημα και στο χρόνο και στον κόσμο μας. Και με την πίστη σ’ Αυτόν μπορούμε να ανοίξουμε πανιά για να διορθώσουμε ό,τι διορθώνεται και να χτίσουμε από την αρχή τόσο το μέλλον όσο και τη ζωή του κόσμου.
Ο τρόπος αυτός δεν είναι βαρετός, αλλά πολύ δημιουργικός. Γιατί μας δίνει την ευκαιρία να βρούμε ποιο είναι το αληθινό νόημα της ύπαρξής μας. Ξεκινώντας από το σπίτι μας, να μοιραστούμε το τι αισθανόμαστε, αλλά και το τι θέλουμε για τη ζωή μας βάζοντας στόχους αληθινής προόδου. Να διορθώνουμε τα λάθη μας και να ξεκινάμε από την αρχή, ακόμη κι αν η ζωή μας φαίνεται δύσκολη. Να καταλαβαίνουμε ότι καλούμαστε να νικούμε τον εαυτό μας, ο οποίος δεν θέλει πολύ την προσπάθεια, αλλά ζητά την ευκολία. Και να μη μένουμε μόνο στην απόλαυση της τηλεόρασης και του υπολογιστή και των κινητών, αλλά να βλέπουμε ότι αν ψάχνουμε την αλήθεια, τότε μπορούμε να ανοιχτούμε σε έναν κόσμο διαφορετικό, στην αναζήτηση του Παράδεισου που είναι ο Θεός και η αγάπη.
Αξίζει να ζούμε στον κόσμο μας, παρότι έχει δυσκολίες. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού και αφού ο Θεός που μας αγαπά, επέτρεψε να ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, καλούμαστε να το δεχτούμε, αλλά και να αναλάβουμε την ευθύνη μας να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, αλλά και την ζωή. Να ανοιγόμαστε στους άλλους, να βλέπουμε τα άσχημα του κόσμου και να διορθώνουμε τον εαυτό μας, όσο μπορούμε. Κυρίως, να μην έχουμε την αίσθηση ότι μπορούμε να πετάμε τον χρόνο μας χωρίς λόγο και αιτία. Να μάθουμε δηλαδή να έχουμε μέτρο.
Είναι σπουδαίο να ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο και έναν καλύτερο χρόνο. Αυτό μπορεί να γίνει κυρίως μέσα από την ζωή της Εκκλησίας, η οποία μας μαθαίνει να νικούμε τους διάφορους πειρασμούς του κόσμου και της ζωής και να συνταιριάζουμε με τους άλλους. Να χαιρόμαστε ό,τι έχουμε και μας έχει δοθεί από τον Θεό ως όπλο γι’ αυτή τη ζωή, δηλαδή τα χαρίσματά μας. Και μέσα από την θεία λειτουργία, αλλά και κάθε μήνυμα της εκκλησιαστικής ζωής να μπορούμε να δίνουμε στο χρόνο μας ένα αλλιώτικο νόημα.
Μας έδωσε τρία δώρα ο Χριστός. Είναι ο ναός, το Ευαγγέλιο και η αγιότητα, μέσα από τα οποία μπορούμε να ζήσουμε την πίστη ως γιορτή. Ο ναός, στον οποίο γινόμαστε μέλη της ευχαριστιακής σύναξης, της οικογένειας του Θεού και συναντούμε τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Το Ευαγγέλιο, μέσα από το οποίο μαθαίνουμε και θυμόμαστε τι θέλει ο Θεός από εμάς. Και η αγιότητα, που μας δείχνει την αλυσίδα όλων όσων προηγήθηκαν από εμάς στον αγώνα της πίστης και που πρεσβεύουν για μας, ώστε να μην νικηθούμε από τον πόλεμο του κόσμου και του κοσμοκράτορος του αιώνος τούτου, να μην διαλέξουμε την οδό της αδιαφορίας ή της άρνησης. Με την βοήθεια αυτών των δομάτων μπορούμε να γνωρίζουμε γιατί γιορτάζουμε, γιατί η Εκκλησία θα παραμένει ο τρόπος εκείνος που θα δίνει νόημα και στην ύπαρξη και στο χρόνο μας και θα μας βοηθήσει να χτίσουμε τόσο εντός μας όσο και εκτός μας έναν καινούργιο κόσμο.
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 13
11.1.2014
