Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ

Τι σημαίνει χαρά   

 Ο άγνωστος    

(Μουσική, Στίχοι Νίκος Πορτοκάλογλου, Ερμηνεία Χαρούλα Αλεξίου  από τον δίσκο Παράξενο φως)

Κάποιος σε σκοτώνει, κάποιος σου γελά.
Κάποιος σε γλιτώνει μες απ’ τη φωτιά.
Κι όπως ξημερώνει, κάποιος σε ξυπνά.
Το όνειρο τελειώνει κι όλα είναι γνωστά.
Μα είν’ ένας άγνωστος στην πόρτα και χτυπάει
Και περιμένει να του ανοίξεις μόνο εσύ.
Είν’ ένας άγνωστος εκεί και σου ζητάει
Να βγεις να παίξετε οι δυο σας στην αυλή.
Δίπλα σου κοιμάται, δίπλα σου ξυπνά
Ντύνεται, φοβάται και δε σου μιλά.
Άγνωστος και ξένος, σκύβει, σε φιλά
Πάντα αγαπημένος, πάντα μακριά.
Είν’ ένας άγνωστος στην πόρτα και χτυπάει
και περιμένει να του ανοίξεις μόνο εσύ.
Είν’ ένας άγνωστος εκεί και σου ζητάει
να βγεις να παίξετε οι δυο σας στην αυλή.

Ερμηνευτικά Σχόλια

Κάποιος σε σκοτώνει, κάποιος σου γελά: το τραγούδι μας μιλά για την σημασία της χαράς στη ζωή μας, η οποία έρχεται όταν μπορούμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και όταν αφήνουμε το Χριστό να μπαίνει στην ύπαρξή μας. Τον εαυτό μας κάθε στιγμή κάποιος τον σκοτώνει και κάποιος τον κάνει να νιώθει χαρά. Τα πάθη συγκρούονται με την αγάπη και την συνάντηση με τους άλλους όχι με σκοπό την εκμετάλλευσή τους, αλλά με στόχο το μοίρασμα της ζωής μας. Και την ίδια στιγμή κάποιος μας γλιτώνει από τη φωτιά. Αυτός είναι ο Χριστός, ο Οποίος θυσιάσθηκε από εμάς για να μας γλιτώσει από την φωτιά της μοναξιάς, της κόλασης, της κακίας.    

Κι όπως ξημερώνει: οι άνθρωποι ονειρευόμαστε μία διαφορετική ζωή. Πολλές φορές την χαρά που δεν μπορούμε να έχουμε όταν είμαστε ξύπνοι, την αφήνουμε να μας πλημμυρίζει σε ό,τι ονειρευόμαστε. Όμως πάντοτε κάποιος θα μας ξυπνά, θα μας προσγειώνει, θα μας κάνει να νιώθουμε ότι η ζωή δεν είναι στα όνειρα του ύπνου, αλλά στον κόπο που καταβάλλουμε στ’ αλήθεια.    

Μα είναι ένας άγνωστος στην πόρτα: στο βιβλίο της Αποκάλυψης  του ευαγγελιστή Ιωάννη ο Χριστός λέει στον άνθρωπο: «Δες με, στέκομαι μπροστά στην πόρτα και χτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και μ’ ανοίξει την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου» (Αποκ. 3,20). Ο Χριστός χτυπά την πόρτα του καθενός μας για να μας δώσει νόημα, χαρά και αγάπη.  Μόνο όμως εμείς μπορούμε να Του ανοίξουμε, να Τον δεχτούμε στη ζωή μας και να πιστέψουμε ότι το να είμαστε μαζί Του αποτελεί για μας την μεγαλύτερη χαρά που θα μπορέσουμε ποτέ να έχουμε. Κι αυτή η χαρά βιώνεται στην θεία λειτουργία, στην αγάπη, τη συγχώρεση, τη ζωή της Εκκλησίας. Μπορεί ο κόσμος να νιώθει ότι η χαρά βρίσκεται στο να κάνει κανείς το θέλημά του, να τιμωρεί, να εκδικείται, να δικαιώνεται. Όμως η αληθινή χαρά βρίσκεται όταν μπορούμε να αγαπούμε και την δύναμη γι’ αυτό μας τη δίνει ο Χριστός.

Να παίξετε οι δυο σας στην αυλή: η σχέση της αγάπης με το Χριστό μας κάνει να παίζουμε όπως τα παιδιά. Ο Χριστός ζητά από εμάς να γίνουμε παιδιά, να έχουμε αυθορμητισμό, χαρά, διάθεση για παιχνίδι, όχι για να επικρατήσουμε , αλλά για να χαρούμε την συντροφικότητα, την παρέα, την φιλία μαζί Του και μεταξύ μας. Την ίδια στιγμή όλα γίνονται στην αυλή, όχι στον εαυτό μας που είναι το σπίτι μας, αλλά έξω από το εγώ μας, στη συνάντηση με τους άλλους. 

Δίπλα σου κοιμάται: ο Χριστός είναι η χαρά και είναι συνεχώς παρών στη ζωή μας. Είναι δίπλα μας. Μας δίνει την ανάπαυση της ψυχής μας, ξυπνά μαζί μας, γιατί δεν θέλει να κάνει κάτι που να παραβιάσει την ελευθερία μας, «φοβάται», που σημαίνει δεν θέλει να μας χάσει, αλλά και δεν μας εξαναγκάζει να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε, ο φόβος εδώ δείχνει τον σεβασμό στις επιλογές μας, είναι συνήθως άγνωστος και ξένος, γιατί δεν τον αναγνωρίζουμε ούτε ως Θεό ούτε στα πρόσωπα των αδελφών μας και παραμένει πάντα αγαπημένος, γιατί ποτέ δεν θα πάψει να μας αγαπά, αλλά και βρίσκεται μακριά μας, εάν δεν Τον θέλουμε.  Η μεγαλύτερη χαρά είναι να νιώθουμε ότι ο Θεός μας έδωσε τα πιο ωραία δώρα: την αγάπη και την ελευθερία.

    

Β. Πώς μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι;

Η Εκκλησία ζητά από τον άνθρωπο να έχει χαρά. Στην πνευματική ζωή η χαρά είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος και καρπός του και όχι μόνο ένα συναίσθημα. Είναι δώρο της παρουσίας του Χριστού, γιατί ο Χριστός μας δείχνει ότι σκοπός και νόημα στη ζωή είναι να είμαστε μαζί Του. Και όταν ο άνθρωπος είναι μαζί με το Χριστό, ποια χαρά μεγαλύτερη από αυτήν θα μπορούσε να υπάρξει;

Χαρά έχουμε οι άνθρωποι όταν είμαστε σε παρέα με άλλους, όταν αγαπούμε, όταν απολαμβάνουμε το παιχνίδι, το διάβασμα, ό,τι κάνουμε. Συνήθως οι πολλοί θεωρούν ότι η χαρά πρέπει να είναι άκοπη, χωρίς να προσπαθήσουμε. Έτσι φαίνεται βουνό ο κόπος του σχολείου, του φροντιστηρίου, των ξένων γλωσσών, ακόμη και της δουλειάς. Όμως χωρίς κόπο δεν αξίζει η χαρά, ούτε έρχεται.

Την ίδια στιγμή η χαρά συνδέεται με την επιτυχία. Δεν μετράμε την σημασία του να προσπαθούμε, να κάνουμε τον αγώνα μας, αλλά μόνο το αποτέλεσμα. Ο νικητής είναι τα πάντα, ο ηττημένος τίποτα, λέει ο κόσμος και η εποχή μας. Όμως δεν είναι έτσι. Σημασία έχει η προσπάθεια και η συμμετοχή. Η νίκη δεν είναι αυτοσκοπός, μολονότι κανείς δεν θέλει να χάνει.

Οι άγιοι της Εκκλησίας μας δείχνουν ότι ακόμη και στις δυσκολίες ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό χαίρεται και αντέχει. Και αυτή η χαρά θα συνεχίζεται και στην άλλη ζωή. Αυτός που αγαπά παραμένει δίπλα στο Θεό, ζει τον Παράδεισο. Αυτός που δεν πιστεύει στο Θεό, που δεν αγαπά, που δεν αναγνωρίζει το Θεό στο πρόσωπο του διπλανού του, που δε νιώθει την χαρά της ελπίδας στο Θεό, μένει μόνος του και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή.

Περισσότερη αγάπη, λιγότερος εγωισμός και διάθεση χαράς σε ό,τι κάνουμε. Περισσότερο χαμόγελο από την καρδιά μας. Και η πίστη στο Θεό θα συμπληρώνει αυτό που μας λείπει.

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΠΟΛΕΩΣ 

ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ  14              

18.1.2014