3/27/08

IMAGINE

Ένα παλιό τραγούδι του John Lennon περιέγραφε έναν κόσμο στον οποίο δεν θα υπήρχε πόλεμος, όπλα, πατρίδες, διαφορές, δεν θα υπήρχε Παράδεισος και κόλαση, δεν θα υπήρχε θρησκεία και οτιδήποτε άλλο χωρίζει τους λαούς και τους ανθρώπους. Ο δημιουργός των Beatles έκλεινε το τραγούδι λέγοντας ότι «μπορεί να πεις πως είμαι ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος. Ελπίζω κάποια μέρα να ενωθείς μαζί μας και ο κόσμος να μπορέσει να ζήσει ενωμένος».
Το μήνυμα αυτό του John Lennon, συνειδητά ή ασυνείδητα, εφαρμόζει μία σειρά από νεο- αθέους σήμερα, κυρίως επιστήμονες, οι οποίοι με όπλο την επιστημονική γνώση και κατάρτιση ή τις δικές τους φιλοσοφικές αντιλήψεις θέλουν να μας πείσουν ότι ο Θεός και η θρησκεία αποτελούν την αιτία του διχασμού των ανθρώπων, των πολέμων, του φανατισμού και ότι τελικά η επιστήμη ερμηνεύει ή θα ερμηνεύσει τα πάντα στον κόσμο με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε σε Θεό. Το δημοσιογραφικό και διανοουμενίστικο σύστημα, μάλιστα, στην Ελλάδα, σπεύδει να τους προβάλει ως μεγάλες μορφές. Ο Ρίτσαρντ Ντώκινς, ο Κρίστοφερ Χίτσενς, ο Μισέλ Ονφρέ και μία άλλη σειρά από νεο-αθέους έρχονται να δικαιολογήσουν την αδιαφορία μας για την θρησκευτική πίστη, να μας κάνουν να εφησυχάσουμε στη ζωή μας ότι τα πάντα είναι εδώ, σ’ αυτό τον κόσμο, έχουν αρχή και τέλος, ο άνθρωπος είναι προϊόν της τύχης και της εξέλιξης, ότι σύμφωνα με το νόμο των πιθανοτήτων δεν μπορεί να υπάρχει Θεός και ότι δεν οφείλουμε καμία αγάπη και σεβασμό στην όποια θρησκεία, η οποία καθηλώνει τον άνθρωπο σε υπανάπτυκτη σκέψη. Τα best sellers που έχουν γίνει τα βιβλία τους, οι διαλέξεις που καλούνται να δώσουν και η μετατροπή σε γεγονός των απόψεών τους, όχι σε ό,τι αφορά στη επιστήμη, αλλά στο μένος τους εναντίον της θρησκείας, μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Ανάλογο παράδειγμα ο δικός μας Β. Αλεξάκης, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να επιτεθεί εναντίον της Εκκλησίας, με πρόσφατο παράδειγμα βιβλίο του εναντίον του Αγίου Όρους, το οποίο στερείται οιασδήποτε ουσιαστικής τεκμηρίωσης και το οποίο έσπευσαν οι Γάλλοι φίλοι του να το βραβεύσουν και το δικό μας σύστημα να του δώσει λόγο σε όλες τις εφημερίδες.
Κι αναρωτιέσαι εσύ που έχεις προβληματισμούς σχετικά με το νόημα της ζωής και το αν υπάρχει Θεός ή όχι, που βλέπεις το φίλο σου να ειρωνεύεται, ακόμη κι αν δεν ξέρει τι σημαίνει πίστη, που θέλεις να κρίνεις και μετά να αποφασίσεις, γιατί τόσο μίσος εναντίον της πίστης, τουλάχιστον στην πατρίδα μας. «Ιερά Εξέταση» εμείς δεν ζήσαμε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν κατέβασε σταυροφόρους να κυνηγήσουν αντιφρονούντες. Στους ναούς μας δεν υπάρχει face control ούτε σου ζητάνε ταυτότητα. Δεν υπάρχει κανάλι της Εκκλησίας που να βρίζει οποιονδήποτε έχει αντίθετη άποψη, ακόμη κι αν είναι εχθρός της πίστης. Κανείς Επίσκοπος δεν διακηρύττει ότι θα πάνε στην κόλαση όσοι δεν πιστεύουν στο Θεό. Ο πολύς κόσμος χαίρεται την ζωή της Εκκλησίας, την οποία έχει συνδέσει με την προσωπική και εθνική μας ταυτότητα και ακόμη κι αν δεν συμφωνεί με τις σκέψεις και τις απόψεις κάποιων κληρικών, δεν θέλει να βγάλει το Θεό από τη ζωή του. Γιατί το πρόβλημα των περισσότερων νεο –αθέων ξεκινά από τη θρησκεία που φαίνεται και μετά γίνεται απόρριψη του περιεχομένου της.
Δεν είναι κακό να αναζητεί κανείς. Να έχει μέσα του τα «γιατί». Δεν υπάρχει «πίστευε και μη ερεύνα» στην Εκκλησία μας. Ο Χριστός είπε: «ερευνάτε τας γραφάς» (ευαγγέλιο Ιωάννη, 5, 39). Η πίστη μας άλλωστε δεν έχει να κάνει με την επιστήμη, διότι εμείς δεν θεωρούμε την Αγία Γραφή ως επιστημονικό βιβλίο, το οποίο περιγράφει την δημιουργία του κόσμου επακριβώς όπως έγινε. Εμείς πιστεύουμε ότι ο κόσμος δεν έγινε τυχαία, αλλά από το Θεό. Από κει και πέρα αυτό είναι πίστη, όχι επιστημονική θεωρία. Η επιστήμη για μας είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο και οφείλει να ερευνήσει τα πάντα. Αλίμονο όμως αν ο Θεός χωρούσε στο σωλήνα του εργαστηρίου, στη θεωρία και τις μαθηματικές αποδείξεις. Δε θα ήταν τότε Θεός. Ούτε μας ενδιαφέρουν οι θετικές ή αρνητικές τοποθετήσεις επιστημόνων για τη πίστη, μολονότι μπορούμε να αντιτάξουμε στη μανία των νεο-αθέων απόψεις εξίσου σημαντικών ανθρώπων, όπως η περίφημη Ελληνίδα ανθρωπολόγος Κατερίνα Χαρβάτη, η οποία διδάσκει σε μεγάλα πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Αμερικής και είναι αυτή που έφερε στο φως μία από τις δέκα σημαντικότερες επιστημονικές ανακαλύψεις το 2007, κατά το περιοδικό Time, για την προέλευση του ανθρώπου και η οποία δηλώνει ξεκάθαρα: «Η επιστήμη και η θρησκεία δεν έρχονται σε σύγκρουση γιατί δίνουν απαντήσεις σε διαφορετικά ερωτήματα. Η επιστήμη απαντά στο πώς και η θρησκεία στο γιατί. Αν ο Θεός έπλασε τον κόσμο σε επτά μέρες, αυτό μπορεί να ερμηνευθεί συμβολικά και αφορά ένα κοινό που έζησε στη γη 2000 χρόνια πριν. Ο σύγχρονος άνθρωπος προήλθε από την Αφρική. Δεν προερχόμαστε από τους Νεάντερταλ» (περ. Κ., εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 20-1-2008)
Η γνώση μας, όσο κι αν αυξάνεται, δεν θα πάψει να είναι πεπερασμένη. Ο Θεός δεν μπορεί να μπει στα καλούπια της ανθρωπογνωσίας, αλλά προσεγγίζεται με την πίστη. Και η πίστη είναι καρπός ελευθερίας και αγάπης. Ακόμη κι αν έχεις βαπτιστεί σε νηπιακή ηλικία, κανείς δεν σε υποχρεώνει να παραμείνεις πιστός. Πάλι, αν πιστεύεις στο Χριστό, δεν μπορείς να είσαι φανατικός. Ο Χριστός δεν δίδαξε τις σταυροφορίες ή το ρίξιμο των αντιθέτων στην φωτιά, αλλά την αγάπη. Επομένως, αντί το σύστημα να ψάχνει να βρει τρόπους για να πολεμήσει την Εκκλησία, απορρίπτοντάς την, ας κάνει, αν τολμά, κριτική στη διδασκαλία του Χριστού και ας την απορρίψει με επιχειρήματα. Επειδή όμως αυτό είναι το δύσκολο, επιλέγει τον εύκολο δρόμο.
Την επόμενη φορά που θα θελήσεις να πεις ότι «δεν υπάρχει Θεός», για να περάσεις μετά στο «Όλα επιτρέπονται», ας είσαι περισσότερο τίμιος με τον εαυτό σου. Ας πεις ότι «για μένα δεν υπάρχει Θεός» και ας αναλάβεις την ευθύνη για τις πράξεις και την χρήση της ελευθερίας σου. Για την Εκκλησία ο Θεός υπάρχει, είτε Τον πιστεύουμε είτε όχι. Αν θέλουμε να φανταστούμε έναν κόσμο ενωμένο, με περισσότερη αγάπη και χαρά, ας ψάξουμε το αληθινό περιεχόμενο της πίστης μας. Το πρόσωπο του Χριστού. Και ας ζητήσουμε να Τον γνωρίσουμε. Τότε θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει ο δρόμος για έναν αλλιώτικο κόσμο. Μόνο που δεν περνά από ονειροπολήσεις ή από την κατάργηση της θρησκείας, αλλά από την μεταμόρφωση του εαυτού μας σε ύπαρξη που αγαπά, δίνει πρώτα και μετά δέχεται ό,τι της δίδουν, υπομένει και χαίρεται για το ότι ο Θεός μας αγαπά τόσο που έγινε άνθρωπος, ακόμη κι αν ήξερε καλά πως πολλοί θα εξακολουθούν να μην Τον αναγνωρίζουν.
π. Θεμιστοκλής