Σοφοί δε προσιόντων
"Θεοί μὲν γὰρ μελλόντων, ἂνθρωποι δὲ γιγνομένων,
σοφοὶ δὲ προσιόντων αἰσθάνονται"
Φιλόστρατος, Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον, VIII, 7
Οι άνθρωποι
γνωρίζουν τα γινόμενα.
Τα μέλλοντα
γνωρίζουν οι θεοί,
πλήρεις και
μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων.
Εκ των
μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα
αντιλαμβάνονται.
Η ακοή
αυτών κάποτε
εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται.
Η μυστική βοή
τους έρχεται
των πλησιαζόντων γεγονότων.
Και την
προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν
έξω, ουδέν
ακούουν οι λαοί.
[1915]
Θέαμα η είσοδος. Θέαμα ο θαυματοποιός. Σα να μην υπάρχει αγάπη. Σα να μην υπάρχει μέλλον. Κι ας νιώθουμε όλοι ότι ο χρόνος περνά. Ότι το όνειρο της ζωής δεν μπορείς να το χαρείς αν δεν υπάρχει εκείνο το σημάδι του πικραμένου Λαζάρου που βγήκε έξω μετά από ένα δάκρυ. Εκείνη η φωνή των παιδιών που πανηγυρίζουν γιατί το ένστικτό τους λέει πως ο Προσιών είναι ο γεγονώς άνθρωπος, όχι ο πλήρης φωτός, αλλά ο ίδιος το Φως. Κι εμείς, στην οδό έξω και πάλι, ακούμε ουδέν από την μυστική βοή. Ευλάβεια. Μας λείπει.
π.
Θεμιστοκλής Μουρτζανός
