10/27/17

ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ 1940

(οπτικοποιημένο με την βοήθεια του π. Γεωργίου Βλάχου, τον οποίο θερμά ευχαριστούμε- μουσική Σταμάτης Σπανουδάκης

https://www.youtube.com/watch?v=lOduw5b6_HQ&feature=youtu.be)

                Ποια είναι η αξία μιας ιστορικής επετείου, όπως ο αγώνας για την ελευθερία  που δώσαμε με αφετηρία την 28η Οκτωβρίου 1940 και το ηρωικό ΟΧΙ του λαού μας στην επίθεση του Ισχυρού, ο οποίος ήθελε να κάνει επίδειξη δύναμης και να επεκτείνει τα δικά του όρια παίρνοντάς μας δύο από τα πολυτιμότερα στοιχεία της Ιστορίας μας: την πατρίδα και την ελευθερία;
              Τι χρειάζεται να θυμόμαστε, μεγαλύτεροι και νεώτεροι από αυτόν τον αγώνα, ώστε η μνήμη να έχει νόημα για να προχωρήσουμε σε μία πραγματικότητα δύσκολη; Γιατί αν απλά θυμόμαστε την 28η Οκτωβρίου ως μία επέτειο που μένει στο παρελθόν, στο χτες, τότε συνεχίζουμε την ζωή μας χωρίς να αφήσουμε να μας αγγίξουν όλες εκείνες οι παρακαταθήκες τις οποίες μας κληροδότησαν οι προηγούμενοι από εμάς. Και ένας λαός χωρίς μνήμη, χωρίς ιστορία, χωρίς στηρίγματα, είναι ουσιαστικά καταδικασμένος να είναι ένας αριθμός στις Συμπληγάδες της οικονομίας, του πολιτισμού των εικόνων, της υποτίμησης της αξίας του ανθρώπου ως προσώπου, των κακών ειδήσεων που καθημερινά κυριαρχούν, αλλά και του βομβαρδισμού των πληροφοριών που μας  κάνουν να ξεχνάμε ότι το χτες έχει και αύριο!
                Θυμόμαστε λοιπόν...
        Το ΟΧΙ σ’ αυτούς που με όπλο την δύναμή τους νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα να μην  σέβονται τους άλλους!
       Το ΟΧΙ που βγαίνει από την ψυχή όσων αισθάνονται ότι το δικαίωμα να αποφασίζουμε για τον εαυτό μας είναι αδιαπραγμάτευτο!
      Το ΟΧΙ στους συμβιβασμούς που προτείνουν όσοι ψεύτικα υποστηρίζουν ότι αρκεί να υποταχτείς στους ισχυρούς και η ζωή σου θα είναι ήρεμη.  Η πείνα στην κατοχή, η ληστεία των θησαυρών μας με τα κατοχικά αναγκαστικά δάνεια, η εξορία όλων όσων είχαν αντίθετη γνώμη, ο ρατσισμός εις βάρος των Ελλήνων εβραϊκής καταγωγής, οι σφαγές των αμάχων, ανεξαρτήτου ηλικίας  δείχνουν ότι ο συμβιβασμός που ξεκινά από την παραίτηση να παλέψεις, οδηγεί σε χειρότερα αποτελέσματα.
      Το ΟΧΙ σε όσους πιστεύουν ότι μπορούμε να κρατήσουμε ό,τι έχουμε και ό,τι είμαστε  αν πολεμούμε μεταξύ μας.  Χρειάζεται να μάθουμε τι σημαίνει κοινό καλό και να συμφωνήσουμε σ’ αυτό!
        Το ΟΧΙ σε κείνους που πιστεύουν ότι χωρίς πίστη στον Θεό, χωρίς αγάπη για την γλώσσα και την ιστορία μας, χωρίς να το λέει η καρδιά μας, μπορούμε να κρατήσουμε την διαφορετικότητά μας!
         Το ΟΧΙ σε κείνους που νομίζουν ότι μπορούμε μόνοι μας να προχωρήσουμε. Μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε, ακόμη κι αν στην αρχή είμαστε μόνοι μας, όπως στον αγώνα του 40, οι Έλληνες ξεκίνησαν να αντιστέκονται και έδωσαν το παράδειγμα σε όλο τον κόσμο ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
       Το ΟΧΙ  σε οποιαδήποτε μορφή φασισμού και ναζισμού, σε οποιοδήποτε δηλαδή σύστημα ισοπεδώνει και υποτιμά την αξία του ανθρώπου, την ελευθερία της γνώμης και της διαφωνίας, το δικαίωμα στη ζωή!
          Το ΟΧΙ σε όποιον σήμερα μας λέει ότι μόνο ένας δρόμος υπάρχει, αυτός της υποταγής σε έναν πολιτισμό που μας κάνει να μην έχουμε την αγάπη και την αλήθεια ως πρώτα στη ζωή μας, αλλά το να νομίζουμε πως το να καταναλώνουμε και να απολαμβάνουμε, έστω και χωρίς ελευθερία, είναι αρκετό.
         Ο πόλεμος είχε θύματα. Είχε πολλούς ανθρώπους που θυσίασαν την ζωή τους. Οι ήρωες όμως κάνουν γιορτή, όταν ξέρουν ότι όσοι θα έρθουν μετά από αυτούς θα κρατήσουν ζωντανή την μνήμη τους και θα εφαρμόσουν το παράδειγμά τους.
Αυτή η μνήμη  ας είναι και το μήνυμα της εθνικής μας επετείου!
                   

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός