ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ

Είναι μία θύρα στὰ μάτια κάθε νεκρού
μὲ καίει τρόμος απ᾿ τὴν ηλικία
των λουλουδιών έτσι γρήγορα ποὺ φεύγουν
έτσι γρήγορα είναι μιὰ θύρα βαμμένη μὲ τὴ σιωπὴ
κι ο θάνατος μονόλιθος.
Κράζει τ᾿ αηδόνι μαύρος κόρακας καὶ θέλει τὴ φωνή του
μὰ δὲν εχει γλώσσα η δεύτερη ζωή μας. Καλὴ νύχτα,
ποὺ λέει ο θεατρίνος ή ο ψευδοσκότεινος, δὲν υπάρχει
κι ουτε νύχτα κακὴ κι ακόμη ούτε νύχτα
είναι μονάχα τὸ Δὲν τὸ Μὴ καὶ τ᾿ Όχι σὰν καρπὸς
του δέντρου μὲ τ᾿ όνομα Εγὼ καὶ τ᾿ άλλο τ᾿ όνομα Ταξιδεύω
κι όλα τὰ λόγια μας εδώ...
Καὶ χωρίζουμε σὲ φῶς καὶ σκοτάδι τὸ Ενα.
Χωρίζουμε τὸν Οδυρμὸ σὲ τύφλωση καὶ θυσία.

(Νίκος Καρούζος, «Είσοδος»)

Θύρα της Παράδεισος τα μάτια Του που σφάλισαν. Θύρα της αγάπης που ανατέλλει συγγνώμη από τον τάφο. Θύρα αρωμάτων και μύρων, που μέσα στην σιωπή και το σκοτάδι του θανάτου, αφήνει να διαφαίνεται η ελπίδα: «Αναστήσομαι,μη εποδύρου»! Θέλει την φωνή του αηδονιού ο μαύρος κόρακας του Άδη. Δεν υπάρχει όμως ούτε καλή ούτε κακή νύχτα. Δεν υπάρχει νύχτα καν, γι’  αυτούς που πιστεόυν στο Φως. Το δικό Του. το ανέσπερο. Γι’  αυτούς που είναι έτοιμοι να αφήσουν στην άκρη τα «Δεν», τα «Μη», τα «Όχι» του δέντρου του Εγώ. Γι’  αυτούς που ετοιμάζονται να ταξιδέψουν  με ένα άλλο όνομα. Αυτό του ρήματος που ξεκινά από Α και τελειώνει στο Ω. Αυτό που μας ανοίγει τον δρόμο να πάψουμε να χωρίζουμε τον Ένα σε φως και σκοτάδι. Γιατί γλυκιά είναι η ζωή μόνο και Εκείνος είναι η οδός και η αλήθεια και η ζωή.

Πρόσκαιρος ο οδυρμός του θανάτου. Όμως δεν θα πάψει Εκείνος να μας ρωτά: παραμένουμε τυφλοί και σκοτισμένοι μπροστά Του ή βλέπουμε την θυσία Του για μας;

Ναι, στα σφαλισμένα μάτια Του ανοίγει η θύρα της ζωής! Θα την διαβούμε; 

π. Θ.Μ.

15 Απριλίου 2017