ΠΑΝΩ Σ’ ΕΝΑΝ
ΞΕΝΟ ΣΤΙΧΟ: ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ
ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Γ. ΣΕΦΕΡΗ
Προσέχετε κάποτε τον καθρέφτη πώς κάνει εντάφιο το
πρόσωπό μας; Και τον ήλιο τον κλέφτη πώς παίρνει τα φτιασίδια μας κάθε πρωί; Θα
προτιμούσα τη ζεστασιά του ήλιου χωρίς τον ήλιο . θ’ αποζητούσα μια
θάλασσα που δεν απογυμνώνει . ένα μαβί χωρίς φωνή, χωρίς αυτή την
ανάγωγη ανάκριση την καθημερινή. («Στα
περίχωρα της Κερύνειας»)
Η
χλωμάδα του θανάτου καθρεφτίζεται στο πρόσωπό Του. Η σαρξ Του όμως διαφθοράν
ουκ οίδε. Υπνοί η ζωή. Περιμένει κι αυτή την Ανάσταση.
Το
πρόσωπό μας, στην ανάστασή του από τον
μικρό θάνατο, αυθεντικό. Χωρίς φτιασίδια. Εκείνη την ώρα ξέρεις αν αγαπάς,
Ποιον και τι. Και η χλωμάδα του θανάτου καθρεφτίζεται όπου ουκ έστι αγάπη.
Είναι
αναπόφευκτο μαζί με την ζεστασιά να έρχεται ο Ήλιος. Μαζί με τη διαφάνεια, το
νερό. Στο μενεξελί του ουρανού η φωνή που σε ελέγχει, για το αν αγάπησες. Πώς
να ξεφύγεις;
Συνάντηση
θανάτων. Ο δικός Του αφετηρία της Ανάστασης. Ο δικός μας;
Αν συναντηθούνε οι θάνατοι ο Ήλιος δεν είναι
έλεγχος, αλλά ζωή. Η ελευθερία νίκη εναντίον κάθε αυτάρκειας. Ο πόνος αρχή
αγάπης. Αίσθηση της σμικρότητας. Πίστη.
Υπνοί
η ζωή. Τελικά, ποιου;
Μεγάλο Σάββατο, 19 Απριλίου 2014
