ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 171- Ευγενία Μαγιάτη, «Ο καπετάνιος με τον σκούφο», εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ
Διαβάσαμε με χαρά το βιβλίο μιας νέας και στην
ηλικία και στη γραφή συγγραφέως, της Ευγενίας Μαγιάτη, με τίτλο «Ο καπετάνιος
με τον σκούφο» (εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ). Ένα ωραίο, συναρπαστικό εφηβικό μυθιστόρημα,
η δράση του οποίου εκτυλίσσεται στην Ικαρία και στον Άη Στράτη και έχει όλα τα
μοτίβα της περιπέτειας που ενδιαφέρουν εφήβους, αλλά και, γιατί όχι, και τους μεγαλύτερους,
ιδίως τους γονείς. Ένα ναυάγιο που αφήνει παιδιά ορφανά, η ζωή των ναυτικών με τις
δυσκολίες της, οι συγκρούσεις στα νησιά για κληρονομικά ζητήματα που παγώνουν τις
σχέσεις των ανθρώπων, ο νεοπλουτισμός που κάνει τα παιδιά να ξεχνούν τους γονείς,
ο αλαφροΐσκιωτος παπαδιαμαντικός διά Χριστόν σαλός που δείχνει στην πράξη αγάπη,
κυρίως όμως η αγνότητα της καρδιάς που συναντά κάποιος σε ανθρώπινους τύπους
που είναι απλοί μα έχουν τη ζεστασιά τού να είναι ανοιχτοί στον συνάνθρωπο,
είναι το πλαίσιο στο οποίο κινείται η συγγραφέας.
Σ’ αυτό το περιβάλλον δομεί την ιστορία της, που
είναι συναρπαστική. Δυο παιδιά, παραμονές Χριστουγέννων και μέχρι τα Θεοφάνια,
θα φέρουν κοντά τα διεστώτα, θα βρούνε χαμένους συγγενείς, θα ξανανιώσουν την
ομορφιά της φιλοξενίας και, κυρίως, της οικογένειας, μέσα στον δρόμο της πίστης
που γίνεται αγάπη. Συνδετικό στοιχείο ένας γλάρος, σημάδι ελευθερίας,
αφοσίωσης, έμπνευσης και πιστότητας, που ξαναδίνει στον νησιώτικο κόσμο
ευκαιρίες να νικηθεί ο θάνατος της διχόνοιας, της κλειστότητας, της κακής
υπερηφάνειας που δεν επιτρέπει το ένα βήμα προς τον άλλο. Μαζί του ο καπετάνιος
με τον κόκκινο σκούφο, που σαν ένα είδος σοφού, βασανισμένου αλλά όχι
απελπισμένου παππού, συνδράμει στο σμίξιμο των ανθρώπων και βρίσκει και ο ίδιος
τη χαμένη οικογένειά του.
Σε μια εποχή στην οποία στο εφηβικό μυθιστόρημα
κυριαρχούν η μαγεία, το σκοτεινό στοιχείο, μια μονότονη ενασχόληση με τον
ρατσισμό και την διαφορετικότητα που θεάται στην λογική του politically correct, ο έρωτας και η
φιλία με τύπους που δεν είναι οι πολλοί στην νεανική καθημερινότητα, η άρνηση
να ιδωθεί η ζωή στα πλαίσια της παράδοσής μας, της θρησκευτικής μας πίστης, της
παιδικότητας, η άρνηση να δούμε τα παιδιά και τους εφήβους όχι ως ενήλικους,
αλλά όπως πραγματικά είναι η ψυχή τους, η συγγραφέας πετυχαίνει, με όμορφη γραφή
και συναρπαστικό τρόπο να μας ταξιδέψει σε βιώματα που τείνουμε να χάσουμε,
ιδίως τις ημέρες του Δωδεκαήμερου. Η θάλασσα, επιτέλους, δεν είναι μόνο για
μπάνια και διακοπές, αλλά και για να μας δείχνει την πορεία της ζωής μας.
Τη συγχαίρουμε και ευχόμαστε να συνεχίσει το ταξίδι στην ομορφιά της λογοτεχνικής γραφής. Θα ήταν ωραίο γονείς και έφηβοι να διαβάσουν ένα τέτοιο βιβλίο, ιδίως εν όψει των Χριστουγέννων!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
8 Νοεμβρίου 2025
