ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 151- π. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΥ, «ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ ΨΥΧΗΣ», εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ
Δεν είναι εύκολο
για έναν κληρικό να καταθέτει προβληματισμούς για τον κόσμο και τη ζωή, ξεκινώντας
από προσωπικά ποιμαντικά βιώματα, τα οποία αναφέρονται σε ανθρώπους που συναντά
στην καθημερινή του διακονία. Οι άνθρωποι θέλουν τον ιερέα «εκπρόσωπο του Θεού»,
δηλαδή σαν έναν αγωγό από τον ουρανό, που δεν μετρούνε τα προσωπικά του
συναισθήματα, οι χαρές και οι λύπες του, η ίδια του η ψυχή. Δεν είναι όμως
αυτός ο αυθεντικός δρόμος της σχέσης του ιερέα με τους ανθρώπους. Στην
πραγματικότητα ο κληρικός είναι ένας από τους ανθρώπους, τους εκπροσωπεί στον
Θεό, κάνει τον δικό του αγώνα να ζήσει το μήνυμα και την εμπειρία της παρουσίας
του Θεού, τη χαρά και τη λύπη της δικής του πορείας, όπως επίσης και της
πορείας των άλλων.
Ταυτόχρονα, ο
ιερέας είναι αυτός που παρατηρεί τον κόσμο και τους ανθρώπους όντας εντός του
κόσμου. Δεν βλέπει τη ζωή από απόσταση. Έχει σάρκα και οστά και η μαρτυρία του
είναι αυθεντική, όταν είναι Χριστοκεντρική προφανώς, αλλά όχι με γνώμονα έναν
Χριστό απόμακρο, αποστασιοποιημένο, καθότι αυτός ο Χριστός ουδέποτε υπήρξε, μια
και έγινε άνθρωπος, για να είναι ένας από εμάς, αλλά όταν νιώθει τον άνθρωπο
και τον κόσμο, βλέπει την πορεία, τα σωστά, τα λάθη, τι μπορεί να δώσει, κυρίως
το φως που έχει ανάγκη ο κόσμος να ζήσει.
Διαβάζοντας το νέο
βιβλίο του π. Ιγνατίου Μουρτζανού «Ηλιαχτίδες ψυχής» (εκδόσεις Εν Πλω) αυτό
αισθανθήκαμε ότι αποπνέει μέσα από τις σελίδες του. Ο λόγος ενός κληρικού που
ακούει τις μουσικές του κόσμου, τα συνδέει με την πραγματικότητα, διότι τα τραγούδια λένε
την αλήθεια, και τα φέρνει σε διάλογο με την πίστη, οδηγώντας στο φως. Όλοι οι
δρόμοι συνδέονται με τον Χριστό. Και οδηγούν σε μια δύναμη αλλιώτικη,
αλλάζοντας την πορεία που ο σύγχρονος πολιτισμός θέτει, με ψευδαισθήσεις αυτάρκειας
και παντοδυναμίας. «Δυνατοί είναι όσοι πληγώθηκαν και δεν μίσησαν, όσοι
συγχώρεσαν και δεν φύλαξαν πίκρα μέσα τους! Δυνατοί είναι όσοι ζουν
δημιουργώντας τον δικό τους κόσμο, χωρίς δεκανίκια, χωρίς να επιδιώκουν να τον
επιβάλουν στον κόσμο των άλλων! Δυνατοί είναι όσοι αγάπησαν και αγαπούν κι
αποδέχθηκαν τη ζωή ακριβώς όπως είναι! Δυνατός είναι κι Εκείνος... και για την
ακρίβεια- Παντοδύναμος! ...Δεν παύει να μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε. Ν’
αφήσουμε τα πάντα για την αγάπη και για το έργο Του. Μας περιμένει να Τον
μιμηθούμε» (σσ. 45-46). Ακριβώς διότι δεν είμαστε μόνοι μας, όταν
διαλέγουμε να ακολουθούμε τον δρόμο Του, που δίνει νόημα αιωνιότητας στη ζωή
μας!
Και είναι πολύ
όμορφες οι προτροπές, αλλά και οι προτάσεις ζωής του συγγραφέα: «Και μην ξεχνάς
πως ο Χριστός κάνει την πρώτη κίνηση. Ο άνθρωπος κάνει την τελευταία και
αποφασιστική. Μην επαναπαυτείς σε μια επιφανειακή γνωριμία με τον Χριστό. Ο
Χριστός δεν θέλει απλώς να σε αγγίξει. Θέλει να σε υιοθετήσει...» σσ. 56-57). «Ο Χριστός έρχεται να μας
πει...ότι η αληθινή ζωή είναι σχέση, σχέση με τον πλησίον, σχέση με τους
συγγενείς, σχέση με τους φίλους, σχέση με τους εχθρούς, σχέση μαζί Του» (σ.
79). «Ξεκίνα σήμερα, αφαιρώντας το περιττό Α από το αδύνατο και ξεκινώντας
τη ζωή σου με ένα άλλο Α, αυτό το Α που οδηγεί στο Ω» (σ.112).
«Μη διστάσουμε
να γίνουμε οι ανόητοι και οι τρελοί της σύγχρονης εποχής, οι αθεράπευτα
ρομαντικοί στην απάνθρωπη κυνικότητα που μας περιβάλλει. Μη διστάσουμε να
σταυρωθούμε σαν τον Εσταυρωμένο Βασιλιά μας. Μη διστάσουμε να ζητιανέψουμε τη
χάρη του Θεού με τις φαινομενικά ανωφελείς θυσίες μας για τους άλλους. Μη
διστάσουμε να τιμωρηθούμε για το καλό που κάναμε και που σκορπίσαμε. Να ξέρουμε
πως ό,τι απαξιώνει και περιφρονεί ο κόσμος, αυτό το εκτιμάει ο Θεός...» (σ.
175-176).
Στα λόγια αυτά
συναντάμε την αποστολή του κάθε χριστιανού στον κόσμο και στην εποχή μας. Και
έχει νόημα να παλεύουμε να αγαπάμε Θεό κι ανθρώπους, ακόμη κι αν συχνά η ψυχή
μας πονά από ό,τι συναντά. Δεν είμαστε
μόνοι μας. Αυτή είναι η ζωή της Εκκλησίας, εκεί όπου τα πάντα και εν πάσι
Χριστός. Εκεί που ο καθένας καλείται να καταθέσει τη δική του καρδιά, να βγάλει
από την ψυχή του το φως που μας δίνει ο Χριστός, ο ήλιος της Δικαιοσύνης.
Σύγχρονος ο λόγος
του συγγραφέα, μιλά στην καρδιά του αναγνώστη! Αξίζει να διαβάσουμε το βιβλίο!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
20 Δεκεμβρίου 2024
του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου
