Με φόβο και θυμό προχωρούμε πολλές φορές οι άνθρωποι στην ζωή μας. Φόβο μήπως δεν ζήσουμε ό,τι μέσα μας επιθυμούμε, ότι οι άλλοι δεν θα ανταποκριθούν στα αιτήματά μας, σε ό,τι δικαιούμαστε κατά την γνώμη μας από αυτούς, σε ό,τι πιστεύουμε ό,τι τους προσφέρουμε. Και θυμό όταν διαπιστώνουμε πως αυτά που φοβόμασταν επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα. Ο θυμός στρέφεται συνήθως εναντίον των προσώπων, εναντίον όσων μας απογοητεύουν. Μέσα μας έχουμε ένα αίσθημα ότι εμείς γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει, ότι έχουμε δίκιο σε ό,τι ζητούμε και αισθανόμαστε τους άλλους προδότες του δίκιου μας. Γι’ αυτό και ο θυμός δεν φεύγει εύκολα. Αφήνει μέσα μας χνάρια, συχνά έντονα. Κυβερνά την καρδιά μας. Και γίνεται εμπόδιο στην αγάπη, διότι συνοδεύεται από πλήθος λογισμών, που γίνονται κατάκριση.
Κέντρο της πίστης και της ζωής της Εκκλησίας είναι η Ανάσταση του Χριστού. Σε έναν από τους πιο ωραίους ύμνους της γιορτής αναφωνούμε, προτρέποντας ο ένας τον άλλον «συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει». Ας συγχωρήσουμε για όλα εξαιτίας της Ανάστασης. Ας συγχωρήσουμε τους άλλους για ό,τι μας έκαναν να θυμώσουμε. Ας αφήσουμε στην άκρη την απόρριψη των προσώπων. Ας δώσουμε χαρά στην ύπαρξή μας, όχι κρύβοντας, αλλά ζητώντας την διαγραφή των λογισμών που μας κάνουν να πονούμε. Και έρχεται η συγχώρεση με την Ανάσταση διότι ο Χριστός χώρεσε εντός Του όλη την ανθρώπινη ύπαρξη και την ίδια στιγμή πήρε στους ώμους Του τον σταυρό των αμαρτιών μας, τα έθαψε μαζί Του στον τάφο και έκανε να ανατείλει μέσα από αυτόν η συγγνώμη Του για όλους μας. Αν δεν πάρεις στους ώμους σου τα λάθη σου και τα λάθη των όλων, αν δεν τα αφήσεις να πεθάνουν, να σβήσουν επειδή διαλέγεις να αγαπάς, αν δεν θάψεις τους λογισμούς στον τάφο του παρελθόντος και δεν ζητήσεις από τον Χριστό να συγχωρέσει κι εσένα και όλους εκείνους με τους οποίους θύμωσες και λύγισες, τότε το μήνυμα της Ανάστασης δεν μεταμορφώνει ουσιαστικά την καρδιά μας.
Αυτή η οδός προϋποθέτει πίστη. Η πίστη είναι μία συνειδητή απόφαση να μην αφήσουμε όσα μας φοβίζουν και μας κάνουν να θυμώνουμε να τα θεωρούμε ανώτερα από το θέλημα και την δύναμη του Θεού. Πίστη σημαίνει την απόφαση ότι δεν ελέγχουμε εμείς την ζωή μας. Ότι κάνουμε αυτό που περνά από το χέρι μας, αλλά δεν θέλουμε να έχουμε τον τελευταίο λόγο. Πίστη σημαίνει επίγνωση ότι οι άλλοι είναι ελεύθεροι να μας πούνε ΟΧΙ. Να μοιάσουν στον ληστή που δεν σώθηκε. Να βλέπουν την αλήθεια και να κλείνουν τα μάτια στον βωμό του πρόσκαιρου. Στον βωμό της απόδειξης. Και είναι λεπτό το όριο που σε περνά στην απέναντι όχθη. Μία υποχώρηση στον λογισμό ότι δεν είναι όλα αγάπη και ότι πρέπει με κάθε τρόπο να βρεις το δίκιο σου.
Η συγχώρεση της Ανάστασης είναι μία ευλογία μοναδική. Είναι ανακούφιση της ύπαρξης η οποία λέει το ΝΑΙ στον Αναστημένο Θεό και τον μοιράζεται με όσους συναντά και γνωρίζει. Είναι η υπέρβαση της φθοράς που η γεννημένη από τον θυμό κακία φέρνει και η χαρά της αγάπης που γλυκαίνει την καρδιά. Γιατί η Ανάσταση με την συγχώρεση δίνει απάντηση σε ό,τι θα συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί: την αδυναμία να νικήσουμε τα πάθη και τον θάνατο.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύτηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Τετάρτης του Πάσχα 22 Απριλίου 2020
