ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
«Βάλθηκα να δαμάσω τα εσώτατα του ανθρώπου
(αλλά είναι τούτο πράξη, που μάχεται τη φύση)
...Ανίσως και τα μύχια κάπως τα θεοποιούσα
και τ’ Απαγορευμένα, τους έβρισκα ατραπό,
όπου να συναντούσαν την ευλογία του Νόμου,
τη συγκατάβασή του και της Περιστεράς
το αγλάισμα, την κατάφαση. Κι όχι πια τη συγγνώμη!
την ταπεινή συγγνώμη! την αέναη τη συγγνώμη!
(«Ο Ψίθυρος του Πειρασμού»)
Δεν υπάρχει πειρασμός. Τον διαγράψαμε με την αμαρτία μαζί. Δεν υπάρχει πνευματικός κόσμος. Όλα είναι του χτες. Του ανθρώπου χωρίς ορθολογισμό. Όσο όμως υπάρχει τέχνη, υπάρχει ποίηση, υπάρχει φύση, ο νους δεν θα φτάνει.
Κι ο πειρασμός βάλθηκε να δαμάσει τον μέσα κόσμο μας. Να πιαστεί από τα πάθη, που τα σπέρνει, και να θερίσει θάνατο. Πιότερο παλεύει να μας κάνει να συμβιβαστούμε μαζί του. Να τον βαφτίσουμε Θεού θέλημα. Να κάνουμε τον Θεό να συγκαταβεί όχι στις πληγές μας και να τις γιατρέψει, αλλά να πει ότι δεν είναι πληγές. Ότι ενώ τον προδίδουμε, ώσπερ ο Ιούδας, κάνουμε καλό στους άλλους. Ότι ενώ τον σταυρώνουμε, συμφέρει έναν υπέρ του λαού αποθανείν.
Ό,τι κι αν κάνει όμως ο πειρασμός ένα δεν θα νικήσει: τη συγγνώμη. Και στο «Εταίρε, εφ’ ω πάρει;», στο «Φίλε, γιατί ήρθες;», θα πέφτει χαμαί.
π. Θ.
15 Απριλίου 2020
Μεγάλη Τετάρτη
