ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
«Η οδυνηρή αποκάλυψη και ο στενωπός ο δρόμος
που οι πέτρες αραδιάζονται, ποια να πρωτοπροφτάσει,
όλο κακία, όλο έχθρητα το πόδι να ξεσκίσει
και την καρδιά μαζί με αυτό, παρ’ όλον όπου γέγρα-
πται ‘οστούν ου συντριβήσεται αυτού’, όμως ο πόνος
ξεύρει τον τρόπο και τρυπάει καρδιά μαζί και σώμα
και καταντάει πια πεθαμός ο νιόβγαλτος ο δρόμος.
Οδυνηρή αποκάλυψη η αγιότητα στο σώμα»
(«Πλήρωμα αγιότητας»)
Αλλάξαμε ματιά. Το σώμα είναι ο βασιλιάς μας. Μόνο αυτό μας κρατά στην ζωή. Μας δίνει ηδονή. Η όψη. Η αφή. Ο χιτώνας του. Το δόσιμό του. Χρήση και υποταγή. Η πορεία Εκείνου όμως σημείο μέγα, που ξεκινά από το σώμα. Κι εμείς;
Γόνατα. Ένα χέρι που πλένει με μύρο. Δάκρυα. Μαλλιά που αποσπογγίζουν. Το σώμα είναι για να αγαπά και να το αγαπούμε. Για να σωθεί μαζί με την καρδιά. Είναι οδύνη να νιώθουμε ότι αφήσαμε την αγιότητα εκτός του. Ότι η κακία που αποπνέει θάνατο είναι παραδεκτή.
Ο Ίδιος άφησε να Τον αγγίξουν, να Τον αγκαλιάσουν, αλλά και να Τον υβρίσουν, να Τον φτύσουν, να Τον μαστιγώσουν, να Τον σταυρώσουν. Για να μας δείξει ότι τα πάντα επάνω μας δόθηκαν για να αγιαστούν.
Αποθώμεθα πάσαν κακίαν. Παραθώμεθα Εκείνω πάσαν την ζωήν.
π. Θ.
14 Απριλίου 2020
Μεγάλη Τρίτη
