Οι άγιοι Ανάργυροι είναι ένα
ζεύγος αγίων που συγκινούν ιδιαίτερα τον λαό μας. Η από κοινού πίστη στον
Χριστό, η φιλία που τους συνέδεε, η επισταμένη γνώση της ιατρικής επιστήμης, η ευλογία
να την συνδυάζουν με την θαυματουργική παρέμβαση τόσο στο σώμα όσο και στην
ψυχή των ασθενούντων, κυρίως όμως η συνειδητή απόφασή τους να μην παίρνουν
χρήματα για όποια θεραπεία έκαναν, αλλά να δείχνουν με την ανιδιοτελή αγάπη τι
σημαίνει ο Χριστός, καθιστούν τους αγίους αυτούς ξεχωριστούς στην ιστορία της
ανθρωπότητας.
Ήταν ακτιβιστές με την σύγχρονη
σημασία του όρου; Άνθρωποι δηλαδή που συμμετέχουν σε δράσεις υπέρ του πλησίον, του
περιβάλλοντος, της κοινωνίας, με σκοπό έναν καλύτερο κόσμο, με λιγότερη αδικία,
λιγότερο πόνο και λιγότερη φτώχεια, επικεφαλής μιας άτυπης ΜΚΟ της τότε εποχής,
που αποσκοπούσε στο να ευαισθητοποιήσει και να οργανώσει την φιλανθρωπία, ώστε
οι μη προνομιούχοι άνθρωποι να ανακουφίζονται; Τι τους οδήγησε να φερθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο;
Όποιος μελετήσει την ζωή των
αγίων Αναργύρων, τόσο αυτών που γιορτάζουν την 1η Ιουλίου όσο και
αυτών που γιορτάζουν την 1η Νοεμβρίου, αλλά και άλλων ιατρών που
ξεχώρισαν την περίοδο των διωγμών κατά των χριστιανών (όπως οι Ανάργυροι Κύρος
και Ιωάννης, Παντελεήμων και Ερμόλαος, Μώκιος και Ανίκητος, Σαμψών και
Διομήδης, Θαλέλαιος και Τρύφων) θα διαπιστώσει ότι ουδείς εξ αυτών φιλοδόξησε
να κάνει έναν κόσμο καλύτερο, λιγότερο άδικο, ουδείς δημιούργησε υποδομές ώστε
οι φτωχοί να έχουν ιατρική περίθαλψη. Αυτά ήταν έργα της πολιτείας και εκείνη
έπρεπε να μεριμνήσει. Οι άγιοι όμως είχαν ως όπλο το χάρισμά τους, το οποίο
κοπίασαν να το καλλιεργήσουν με την κατά κόσμο γνώση, σπουδάζοντας την ιατρική
επιστήμη στις λεπτομέρειές της και γενόμενοι άριστοι επιστήμονες. Δεν έμειναν
όμως μόνο σ’ αυτό. Το ενέταξαν στην
απόφασή τους ο όλος άνθρωπος να ωφεληθεί από την γνώση σε συνδυασμό με την
πίστη. Δεν υποσχέθηκαν αφθαρσία στους ασθενείς που τους πλησίαζαν. Ανακούφισαν,
παρατείνοντας την ζωή και την ποιότητά της, όπως κάνει η υγεία, αλλά τους
έδειξαν ταυτόχρονα ότι το νόημα της ύπαρξης δεν καταλήγει στον θάνατο, αλλά αποκτά
περιεχόμενο αιωνιότητας διά της πίστης στον Χριστό, όταν ο άνθρωπος
ενστερνίζεται την αγάπη και την ανάσταση.
Δεν ήθελαν να πάρουν χρήματα.
Δεν ήταν σκοπός τους η ευμάρεια και το ευ ζην. Δεν έκαναν οικογένειες για να
έχουν τις ωραίες μέριμνες, που όμως, σχεδόν πάντα, δεσμεύουν την ελευθερία του
ανθρώπου. Τα λίγα που είχαν -ή και η
ελεημοσύνη των χριστιανών- τους έφταναν για να ζήσουν. Σκοπός τους ήταν να
μιλήσουν για τον Χριστό και να Τον δείξουν στον κόσμο. Και Εκείνος προσέθετε στην γνώση την δύναμη του
θαύματος. Έκανε τον κόσμο να αισθάνεται ότι ο συνδυασμός πίστης και επιστήμης,
άνωθεν και επίγειας σοφίας, ανακουφίζει όχι μόνο σωματικά, αλλά, κυρίως,
υπαρξιακά τον άνθρωπο. Και οι Ανάργυροι, αφού έλαβαν δωρεάν την χάρη, δωρεάν
την έδωσαν, δείχνοντας την ευγνωμοσύνη προς τον Δωρεοδότη, αν και σχεδόν όλοι
εισέπραξαν από την εξουσία των καιρών και τους «συναδέλφους» τους οργή, μίσος και θάνατο.
Οι γονείς θέλουμε τα παιδιά μας
να σπουδάσουν, να γίνουν ανεξάρτητα οικονομικά, να αποκτήσουν την ευμάρεια. Λησμονούμε
όμως ότι η αγάπη όχι μόνο καλύπτει πλήθος αμαρτιών, αλλά και δίνει νόημα
αιωνιότητας, βοηθώντας στην υπέρβαση του χρόνου και της φθοράς του. Τα πάντα Χριστός! Να ένα παράδειγμα αληθινής
σπουδής!
π.
Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε
στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο
φύλλο της Τετάρτης 1ης Ιουλίου 2020
