«Ο ζωντανός ναός της χάριτος του Θεού συναντά τον πέτρινο ναό του Μωσαϊκού Νόμου». Ο λόγος αυτός του π. Αλέξανδρου Σμέμαν δείχνει τι ακριβώς γιορτάζουμε την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Στον πέτρινο ναό της θρησκείας, της προετοιμασίας του κόσμου για την αλήθεια, που ενίοτε γίνεται τυπολατρία, αυτάρκεια, αίσθημα ανωτερότητας, εισάγεται η μικρή κόρη που πρόκειται να λάβει εντός της ύπαρξής της τον ίδιο τον Θεό, το πλήρωμα της χάριτος, αυτή που εκφράζει την καρδιά που πάλλεται από ζωή, αγάπη, υπακοή, πίστη!
Οι άνθρωποι που θεωρούμε ότι πιστεύουμε συχνά λειτουργούμε σε ένα άσαρκο κέλυφος κανόνων, τυπολατρίας, αυτοδικαίωσης. Είμαστε βέβαιοι ότι ξέρουμε Ποιος είναι ο Θεός και ότι είμαστε πιστά τέκνα Του και την ίδια στιγμή ξέρουμε ποιους να απορρίψουμε. Άραγε είμαστε ζωντανοί ναοί Του; Αγαπάμε τόσο, ώστε την στιγμή που μπαίνουμε στον επίγειο ναό Του να έχουμε στην καρδιά μας την αθωότητα του βλέμματος της Παναγίας, την ταπεινότητα να περιμένουμε το αγκάλιασμα του Θεού και την αγάπη να απλώσουμε τα χέρια προς όλους τους συνανθρώπους μας, σεσωσμένους και μη, καθαρούς και μη, βλέποντάς τους να περιμένουν από μας λίγη προσευχή, λίγη ελεημοσύνη ή τουλάχιστον να μη γινόμαστε πρόσκομμα φαρισαϊκό στην έγνοια τους για σωτηρία;
Η Παναγία ας μας φωτίσει!
π. Θ.
21-11-2017
