Είδωλα και πρότυπα
Οι
τίτλοι του τέλους
(Μουσική και ερμηνεία Μιχάλης
Χατζηγιάννης, Στίχοι Σάννυ Μπαλτζή, από τον δίσκο Παράξενη γιορτή)
Ζω, ακόμη ζω, πες μου αν ζω, σαν ταινία το ένιωσα.
Σα βροχή, δυνατή στις οθόνες τ’ αντίο σου βρέχω.
Ζω, ακόμη ζω, σε μια σκηνή όπου όλα στα έδωσα.
Νικημένος φυγάς, κι ήταν λάθος μου που στο φανέρωσα.
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του, τώρα οι τίτλοι του τέλους θα
πέσουν για `μένα
οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του, τώρα οι τίτλοι του τέλους θα
πέσουν για `μένα
οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα. Μα εγώ για `σένα έπαιξα.
Ζω, ίσα που ζω κι εσύ μου λες " η ζωή
συνεχίζεται."
Σιωπηλός, σε κοιτώ να πετάς τις ευχές στα καμένα.
Θες, να `μαι καλά, λόγια φτηνά που η πρόθεση σκίζεται.
Να φανώ δυνατός, σ’ ένα πλάνο που πια δεν φωτίζεται.
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του, τώρα οι τίτλοι του τέλους θα
πέσουν για `μένα
οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του, τώρα οι τίτλοι του τέλους θα
πέσουν για `μένα
οι τίτλοι του τέλους και τίποτα τέρμα. Μα εγώ για `σένα έπαιξα, να κλαις στο σινεμά...
Ερμηνευτικά σχόλια
Ζω, ακόμη ζω: Είναι ένα παλιό, ωραίο
τραγούδι του τραγουδιστή που αγαπούνε ιδιαίτερα πολλοί νέοι. Μας μιλά για έναν
καθημερινό άνθρωπο που βλέπει τον εαυτό του σα να πρωταγωνιστεί σε μια ταινία.
Θέμα της ζωής του η αγάπη και το τέρμα της.
Ο ήρωας έχει παλέψει να αγαπήσει, να δώσει τα πάντα στο πρόσωπο που
αγαπά, αλλά νιώθει ότι όλα έχουν τελειώσει. Και τώρα είναι ένας νικημένος, ένας
φυγάς από την αγάπη κι αναρωτιέται για τα λάθη του.
Είμαι ο ήρωας που μένει
μόνος του: ο
καθένας μας θυμάται ήρωες που νικιούνται από τις δυσκολίες της ζωής και μένουν
μόνοι. Αυτός ίσως είναι και ο δρόμος κάθε αληθινού ήρωα. Να μην μπορεί να
πείσει τους άλλους να τον ακολουθήσουν στον δύσκολο δρόμο του και στο τέλος να
μένει μόνος του. Όταν όμως ο ήρωας είναι ψεύτικος, ή υπόσχεται ευχάριστους
δρόμους και τρόπους στου ς άλλους , θα συνοδεύεται από πολλούς. Όμως δύσκολα θα
μπορεί να είναι ευτυχισμένος, γιατί δεν θα μπορεί να αφήσει τον εαυτό του να
βγάλει το αληθινό του πρόσωπο, καθώς θα ασχολείται με το πώς θα ευχαριστήσει
τους άλλους ή με το πώς θα διατηρήσει την εικόνα του άτρωτη στα μάτια τους
κάνοντας ευχάριστα ή προκλητικά του ενδιαφέροντός τους. Στον αληθινό ήρωα, στο
αληθινό πρότυπο θα μένει η ικανοποίηση ότι τουλάχιστον προσπάθησε. Αγωνίστηκε.
Έπαιξε στη σκηνή της ζωής. Άφησε κάτι στον αγώνα για νόημα κι ελπίδα.
η ζωή συνεχίζεται: ο ήρωας δεν είναι μόνο
αληθινός, αλλά γνωρίζει και την αλήθεια. Έτσι ξέρει πως όντως η ζωή συνεχίζεται
μετά την ήττα, όχι γιατί του το λένε αυτοί που τον αφήνουν στη μοναξιά του,
αλλά γιατί μέσα του νιώθει ότι ξέρει γιατί ζει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν
πονά, δεν δυσκολεύεται, δεν έχει λύπη. Δεν παρακολουθεί τα εύκολα λόγια που οι άλλοι
του λένε, λόγια πολλές φορές φτηνά, που κάνουν τις προθέσεις τους ακόμη πιο
ευτελείς. Ξέρει όμως πως το χρέος του είναι να φανεί δυνατός, ακόμη και σ’ ένα
πλάνο που δεν φωτίζεται, ακόμη κι αν κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτόν. Η
καρδιά, η συνείδηση, η ψυχή είναι που καταξιώνουν κάποιον, τον κάνουν αληθινό
ήρωα.
για σένα έπαιξα: ο αληθινός ήρωας αγαπά
τους άλλους από την καρδιά του. Δεν τον ενδιαφέρει να τον ακολουθούν, αλλά τους
θέλει να βρούνε νόημα στη ζωή, να συμμετέχουν σ’ αυτήν. Ο αληθινός ήρωας θέλει
να μοιραστεί το σκοπό της ζωής του και όχι απλώς να ψυχαγωγεί τους άλλους. Αυτό που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν είναι
ότι το αληθινό κοστίζει. Ωστόσο είναι αυτό που ομορφαίνει αληθινά τη ζωή. Αυτόν
τον δρόμο χρειαζόμαστε με τα πρότυπα, ιδίως στις μέρες μας, όπου η τηλεόραση
και το Ίντερνετ δίνουν αφορμές να επιλέξουμε όχι απλώς πρόσωπα, αλλά και ιδέες
που γίνονται είδωλα. Ποιο και τι όμως είναι αληθινό; Μόνο η αγάπη γνωρίζει. Ο
φωτισμός των προτύπων μέσα από τη σχέση με το Χριστό. Ας το ψάξουμε.
Τα σύγχρονα είδωλα και ο νέος
Ο άνθρωπος
έχει ανάγκη από πρότυπα, ακόμη κι αν δεν το δείχνει. Το πρόβλημα έγκειται στο
γεγονός ότι αυτά τα πρότυπα τον προσανατολίζουν προς μία κοσμική θεώρηση της
ζωής και μόνο. Δηλαδή ο άνθρωπος βλέπει τη ζωή μόνο στο σήμερα, στην ανάγκη να
είναι χαρούμενος, αποδεκτός από τους άλλους, να περνάει καλά, να σκέφτεται
θετικά, να μην έχει άγχος για τίποτε στη ζωή του. Να συζητούνε οι άλλοι γι’
αυτόν και να μπορεί να είναι το επίκεντρο της προσοχής, αν όχι όλων,
τουλάχιστον όσων του χρειάζονται για να μπορεί να απολαμβάνει τη ζωή του.
Τα πρότυπα
δείχνουν ένα στόχο, για το πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Τον σπρώχνουν να ενεργοποιήσει
τις δυνατότητές του, να αντιμετωπίσει τις όποιες δυσκολίες έχει στη ζωή του και
να προσπαθήσει να πετύχει. Συνήθως τα σύγχρονα πρότυπα βλέπουν τον άνθρωπο από
την εξωτερική όψη, την εμφάνιση, τη φωνή, την ικανοποίηση των standards που η εποχή μας βάζει. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα πρότυπα γίνονται
είδωλα. Όταν δηλαδή κυρίως ο νέος προσανατολίζει τη ζωή του να κάνει και να
φέρεται όπως το είδωλό του. Έτσι ο νέος γίνεται μέλος στο fan club, διαβάζει και μαθαίνει τα
πάντα για το είδωλο που αγαπά και συζητά καθημερινά με την παρέα του γι’ αυτό.
Στην ουσία, κυρίως μέσα από την τηλεόραση και το Ίντερνετ, ο νέος έχει τη
δυνατότητα να ασχολείται συνεχώς με το είδωλό του.
Η Εκκλησία
μας δείχνει έναν δρόμο, δια των μαρτύρων της, ότι τα είδωλα που μας κρατούνε κολλημένος
στην παρούσα ζωή είναι για να κατεδαφίζονται. Το αληθινό μας πρότυπο είναι ο
Χριστός, η πίστη και η αγάπη σ’ Αυτόν και η δύναμη να αντιστεκόμαστε στα
ψεύτικα πρότυπα. Όταν μάλιστα αυτά γίνονται ιδέες ή δίνουν την αίσθηση ότι δεν
πειράζει, δεν έγινε και κάτι με το να ασχολούμαστε μ’ αυτά, τότε μας συνηθίζουν
στο να παραδινόμαστε σ’ αυτά, χωρίς ιδιαίτερη έγνοια.
Ο νέος έχει
ανάγκη από την γνησιότητα της πίστης και της αγάπης. Ας την βρούμε στην κοινωνία
μας με τον αναστημένο Χριστό και τη ζωή της Εκκλησίας.
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 27
10.5.2014